"ΔΩΔΩΝΑΙΑ": ΟΤΑΝ ΣΤΗ ΔΩΔΩΝΗ ΓΙΝΟΝΤΑΝ Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ

 "ΔΩΔΩΝΑΙΑ"...Με αφορμή την αποψινή παράσταση στο αρχαίο θέατρο Δωδώνης, οι μνήμες γυρίζουν αστραπιαία στις θεατρικές παραστάσεις που δίνονταν κάθε χρόνο απο το 1960 και μετά με τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς, σε πραγματικά αρχαία δράματα και κωμωδίες, με ιδιαίτερη προσοχή στην πιστή μετάφραση των αρχαίων κειμένων, στα σκηνικά και κυρίως στην ενδυμασία των ηθοποιών.

 Αυτά σε αντίθεση των σημερινών παραστάσεων, που τα κείμενα σε τίποτε δεν μοιάζουν με τα πρότυπα, προσαρμοσμένα στο πώς τα φαντάζεται ο κάθε σεναριογράφος ή σκηνοθέτης, με ενδυμασίες που περιλαμβάνουν κάθε λογής τσολαρία, κινητά τηλέφωνα, ακόμη και... σουρωτήρια ...μακαρονιών στο κεφάλι, στη θέση περικεφαλαίας.Κατάντημα...

 Το Κρατικό Θέατρο Ελλάδας και το Θέατρο Βόρειας Ελλάδας, ήταν κάθε χρόνο οι φιλόξενούμενοι της Δωδώνης, με τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς. Την αυλαία όμως στα "Δωδωναία", άνοιξε το 1960 ο θίασος του επίσης κορυφαίου της εποχής Δ. Ροντήρη με δύο παραστάσεις στις 6 και 7 Αυγούστου.

Κι όταν λέμε "Δωδωναία", μη φαντασθείτε παραστάσεις μπροστά σε 2 ή 3.000 θεατές. Μιλάμε για ΣΥΝΑΞΗ ΗΠΕΙΡΩΤΏΝ και στην περιοχή έφθαναν 30-40.000 άνθρωποι, αν και απο αυτούς, μόνο 17-20.000 κατάφερναν να μπουν στο θέατρο. Οι υπόλοιποι κατασκήνωναν, -πολλοί απο την προηγούμενη ημέρα-, σε όλους τους χώρους του κάμπου μπροστά απο το θέατρο, όπου χάρη στην καταπληκτική ακουστότητα που υπάρχει, άκουγαν με άνεση στην ησυχία της νύχτας τους διαλόγους των ηθοποιών, χωρίς φυσικά να υπάρχουν μεγαφωνικές εγκαταστάσεις.

Τα "Δωδωναία", δημιούργημα της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών και κυρίως του αείμνηστου προέδρου της Κώστα Φρόντζου, ήταν η εκδήλωση της χρονιάς όχι μόνο για την Ήπειρο, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα. Υπολογίζονται σε εκατοντάδες οι φίλοι των αρχαίων παραστάσεων που έφθαναν στην Δωδώνη κάθε χρόνο, απο την υπόλοιπη Ελλάδα. 

Το διήμερο των "Δωδωναίων" , όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην Δωδώνη. Το υπεραστικό ΚΤΕΛ ελάχιστα δρομολόγια γίνονταν κυρίως προς Αθήνα, ενώ όλα τα άλλα διακόπτονταν μετά το μεσημέρι. Από τις 2 το μεσημέρι, σε πολλά προκαθορισμένα σημεία της πόλης σχηματίζονταν ουρές πολιτών και τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ το ένα πίσω απο το άλλο, γέμιζαν και αναχωρούσαν για την Δωδώνη. Το μεσημέρι διακόπτονταν και τα δρομολόγια του Αστικού ΚΤΕΛ και τα λεωφορεία του δρομολογούνταν κι αυτά για την Δωδώνη. 

Νωρίς το απόγευμα, όλα τα λεωφορεία βρίσκονταν στην Δωδώνη και για να εξυπηρετηθούν οι πολίτες που συνέχιζαν να σχηματίζουν ουρές, χρησιμοποιούνταν τα ιδιωτικά φορτηγά και στη συνέχεια δεκάδες φορτηγά του Στρατού. Ταυτόχρονα τα λίγα λεωφορεία που επέστρεφαν απο τα ταξίδια τους, δρομολογούνταν πάλι κι αυτά για την Δωδώνη.
Από τα χωριά του νομού, ομαδικά με άλογα ή πεζοί, οι πολίτες ξεκινούσαν απο το πρωϊ για την Δωδώνη. Οι περισσότεροι διανυκτέρευαν εκεί και επέστρεφαν στα χωριά τους το πρωϊ της επόμενης ημέρας.

Οι νεολαίοι των Ιωαννίνων, είχαν εν μέρει λύσει το πρόβλημα της μετάβασης στη Δωδώνη, με μοτοσικλέτες και ποδήλατα. Στην διαδρομή τους προς το θέατρο δεν αντιμετώπιζαν πολλά προβλήματα, κυρίως οι ποδηλάτες, γιατί τους βοηθούσε η ημέρα και η κατηφόρα στη μεγαλύτερη διαδρομή τους. Το βράδυ όμως, με τις τεράστιες ουρές των αυτοκινήτων της επιστροφής και τις ανηφόρες, άρχιζαν τα δύσκολα "παιχνίδια". Πιάνονταν απο τις καρότσες των φορτηγών, ή τις σχάρες που είχαν πίσω τα λεωφορεία εκείνης της περιόδου και ..."ρυμουλκούνταν". Το θετικό ήταν οτι όλα τα αυτοκίνητα κινούνταν με πολύ μικρή ταχύτητα, αλλά αρκετά μικροατυχήματα καταγράφονταν με τους νεαρούς.

Να σημειωθεί οτι, η επιτυχία των "Δωδωναίων", οφείλονταν και στους εκατοντάδες εθελοντές, κυρίως νεαρής ηλικίας. Ήταν αναγκαίοι για να βοηθούν τους θεατές και να τους οδηγούν στις θέσεις τους, για να κατευθύνουν τα αυτοκίνητα στις προκαθορισμένες θέσεις παρκαρίσματος,  κυρίως ανάλογα με τους αριθμούς που είχαν στα παρμπρίζ τους τα λεωφορεία, ώστε να τα εντοπίζουν εύκολα οι επιβάτες τους κ.λ.π. 
Γ.Κ