ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ Ή ΣΚΥΛΑΔΙΚΑ?

Πανηγύρι στο χωριό, σε κάποιο ξωκκλήσι ή σε κάποια πλατεία... Όλοι λέμε ναι, αλλά...σίγουρα όχι σε κακής ποιότητας ...σκυλάδικα...

Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά και ας τα βάλουμε σε βάσεις πάνω στις οποίες πρέπει να στηρίζονται τα πανηγύρια, για να θυμίζουν τα παραδοσιακά, αυτά που αγαπήθηκαν και όλοι που τα έζησαν τα νοσταλγούν...

Γιατί γίνονται σήμερα τα πανηγύρια? Είτε μας αρέσει είτε όχι, στοχεύουν στο κέρδος των οργανοπαικτών, των καταστηματαρχών ή κάποιων Συλλόγων που αναλαμβάνουν να τα διοργανώσουν... Είναι κακό αυτό? Όχι, φθάνει να μην αλλοιώνεται ο παραδοσιακός χαρακτήρας του πανηγυριού, ώστε να έχουν μέλλον και να διατηρηθούν, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, η υποβάθμιση και η αλλοίωση, θα τα εξαφανίσει σύντομα...

Το ευτύχημα είναι οτι, υπάρχουν Πολιτιστικοί Σύλλογοι που επιμένουν παραδοσιακά, αλλά δυστυχώς είναι λίγοι....

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ...

Πάντα σε ένα πανηγύρι, τον ρυθμό τον έδιναν οι πανηγυριώτες, οι γλεντζέδες που ήταν γνωστοί σε κάθε περιοχή και αυτοί καθόριζαν τι θα παίξουν οι οργανοπαίκτες, χωρίς να επιτρέπουν καμιά παρέκκλιση απο τα παραδοσιακά τραγούδια και χωρίς να ανεχθούν όργανα πέρα απο το κλαρίνο, το ντέφι, το βιολί και το λαγούτο... Αυτοί οι παλιοί πανηγυριώτες, ούτε για αστείο δεν θα επέτρεπαν, ηλεκτρικές κιθάρες, ντραμς, συνθεσάϊζερ και λοιπά παρόμοια, ούτε φυσικά πολύχρωμους προβολείς να αναβοσβήνουν, ή τεχνητούς καπνούς, ή τσιγγάνες να πωλούν καλαθάκια λουλουδιών, ή φωτιές απο μπουκάλια ουϊσκυ απο κάποιους επιδειξίες νεόπλουτους κ.λ.π.

Φυσικά ούτε σκέψη για μεγάφωνα που βολεύουν μόνο τους οργανοπαίκτες να καλύπτουν τα φάλτσα τους και να μην επιτρέπουν στους γλεντζέδες να ακούν τον γνήσιο ήχο του  κλαρίνου ή του βιολιού. Δεν θα επέτρεπαν σε τραγουδιστές/τριες... χωρίςφωνή, να συνοδεύουν αλλοιώνοντας τα τραγούδια χωρίς να μπορούν να συνεργαστούν με τον ήχο του τραγουδιού, αλλοιώνοντας ακόμη και τους στίχους κατά περίπτωση, για να μπορούν να το φέρουν στα μέτρα τους. Οι παλιοί θα θυμούνται οτι σπάνια υπήρχαν τραγουδιστές στα...τακίμια που συνήθως ήταν τετραμελή, μόνο απο οργανοπαίκτες. Οι τελευταίοι τραγουδούσαν, συνήθως όχι με επίδειξη καλής φρωνής, αλλά πλήρους συγχρονισμού με την ορχήστρα και χωρίς καμιά αλλοίωση στους στίχους. Βραχνοί οι περισσότεροι, αλλά είχαν μια ξεχωριστή ομορφιά στην φωνή τους και τον τρόπο που συνόδευαν το κλαρίνο. Άλλωστε τον πρώτο ρόλο, είχε πάντα το κλαρίνο, όπου η παραφωνία δεν γίνονταν ανεκτή...

ΑΝΑΤΌΛΙΤΙΚΟΙ ΑΜΑΝΕΔΕΣ ΚΑΙ ΤΣΙΓΓΑΝΙΚΑ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ...

 Δεν λέμε, κάποιοι αρέσκονται σε ανατολίτικους αμανέδες και τσιγγάνικα τσιφτετέλια ή ήχους σκυλάδικων...Δεν λέμε, γούστα είναι αυτά, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τα εντάσσουν στα παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια. μόνο και μόνο γιατί βολεύει τους οργανοπαίκτες και τα φωτιστικά εφέ με τα οποία "ντύνουν" την εξέδρατους. 

Οι νέοι έχει αποδεχτεί οτι λατρεύουν το παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι, και δεν κρύβουν την δυσκαρέσκειά τους, όταν ξαφνικά οι οργανοπαίκτες, εγκαταλείπουν τους γνωστούς ρυθμούς και αρχίζουν τους τούρκομαροκινοινδιάνικους ή τσιγγάνικους ρυθμούς, αφήνοντας την ηλεκτρική κιθάρα, τα ντραμς ή το συνθεσάϊζερ να παίζουν ένα μονότονο ήχο που δίνει ένα συνεχή "καρμπόν" ήχο, που παραπέμπει σε συνεχή "πηδηχτό" χορό "μαϊμουδίστικο", που σε τίποτε δεν θυμίζει δημοτικό τραγούδι...

Αλλά το χειρότερο είναι άλλο....Οι νέοι που δεν γνωρίζουν το πραγματικό δημτικό τραγούδι, σχχηματίζουν την λαθεμένη γνώμη οτι οι αμανέδες και τα τσιφτετέλια,  είναι τα δημοτικά τραγούδια της Ηπείρου, ή ακόμη της Θεσσαλίας....

Απογοητευτικό είναι οτι σε κάποιες περιπτώσεις, γόνοι παλιών καλλιτεχνών δημοτικών τραγουδιών, να εμφανίζονται στις πίστες αλλοιώνοντας το δημοτικό τραγούδι, με ρυθμούς και στίχους που κανένας δεν μπορεί με σιγουριά να κατατάξει σε κάποια απο τις γνωστές κατηγορίες μουσικής. Οι ίδιοι βέβαια το λένε....δημοτικό τραγούδι, αλλά...

Να παραδεχτούμε και κάτι άλλο...Στην παραδοσική μουσική, τον μεγαλύτερο σεβασμό δείχνουν οι Νησιώτες κυρίως στο Αιγαίο, που συνεχίζουν να την διατηρούν με θυρησκευτική ευλάβεια..

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ...

Τον Δεκαπενταύγουστο και στην Ήπειρο, γίνονται τα περισσότερα πανηγύρια. Πάντα συγκέντρωνε και τους μετανάστες, που γύριζαν στα χωριά τους για την μεγάλη Γιορτή της Παναγίας και να ικανοποιήσουν τα όνειρά τους, να σύρουν τον χορό στο πανηγύρι ακούγοντας το κλαρίνο να βγάζει τον γλυκό του ήχο στο αυτί, παίζοντας ένα τραγούδι της ξενητειάς...Πολλοί είχαν χρόνια να παραβρεθούν σε πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου και δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους αν ξαφνικά βρεθούν σε ...σκυλάδικο...

Αναμφίβολα την μεγαλύτερη ευθύνη στην επιλογή μουσικών συγκροτημάτων, έχουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, που είναι και υποχρεωμένοι να διαφυλάξουν την μουσική παράδοση του τόπου τους. Στις ορεινές περιοχές της Ηπείρου, αποδεδειγμένα κυριαρχεί σε μαγάλο ποσοστό το παραδοσιακό τραγούδι. Στις πεδινές περιοχές, επικρατεί το χάος, αλλά εκεί απουσιάζουν και οι πρωτοβουλίες των Πολιτιστικών Συλλόγων και τον λόγο έχουν καταστηματάρχες, ή ποδοσφαιρικές ομάδες...

Το είχαμε γράψει και πέρυσι και επιμένουμε....Εμείς θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι αρνούμενοι την υποβάθμισή του απο κάποιους σε ...ΣΚΥΛΑΔΙΚΟ και το ευχάριστο είναι οτι αυξάνονται συνεχώς οι αριθμοί αυτών που αντιδρούν σε αυτό το κατάντημα...

Γ.Κ