Ένα κτίριο "κουφάρι" όπως το κατάντησαν, πραγματική ντροπή για τα Γιάννινα. Ένα κτίριο με ιστορία, που προκλητικά εγκαταλείφθηκε και αν δεν ήταν κατασκευασμένο απο μπετόν θα είχε καταρρεύσει, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν έχει υποστεί σοβαρές ζημιές. Ναι ....Ο λόγος και πάλι -για πολλοστή φορά-, για το κτίριο που φιλοξένησε απο την ίδρυσή του. μέχρι της μεταφοράς στην Δουρούτη, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, που ανέδειξε εκατοντάδες επιστήμονες, πολλοί απο τους οποίους κατέχουν σήμερα σημαντικές θέσεις στο Δημόσιο και θα μπορούσαν να επιδείξουν κάποιο ενδιαφέρον για την σωτηρία του.
Δεν αποτελεί πλέον είδηση η πλήρης εγκατάλειψη αυτού του κτιρίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι κι εμείς καταχωνιάζουμε στο αρχείο μας το σοβαρό αυτό πρόβλημα και το ξεχνάμε.
Συχνά-πυκνά, θα το φέρνουμε στην επικαιρότητα, μέχρι να δούμε έναρξη εργασιών για αποκατάσταση του κτιρίου και για την στέγαση Υπηρεσιών, ή δραστηριοτήτων στους μεγάλους χώρους του, που άλλωστε τους έχουν απόλυτη ανάγκη τα Γιάννινα.
Φθάνει να μη επαναληφθεί η προσβλητική για την πόλη και εξαιρετικά ανόητη πρόταση για την τοποθέτηση ενός τεράστιου πανό στην πρόσοψή του, για να κρύψουν την ....ντροπή τους.
Σήμερα λοιπόν, αν θέλετε να έχετε μια εικόνα βομβαρδισμένων κτιρίων στην Συρία, μπορείτε να το κάνετε εδώ στα Γιάννινα, επισκεπτόμενοι το παλιό κτίριο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ένα τεράστιο κτίριο, που φιλοξένησε το τρίτο Πανεπιστήμιο της Ελλάδας και στις αίθουσες του γράφτηκαν σελίδες ιστορίας για το φοιτητικό κίνημα στην εποχή της δικτατορίας, ενώ το κατώφλι του με το πτυχίο στο χέρι διέσχισαν γνωστοί πολιτικοί, βουλευτές, υπουργοί, κορυφαίοι επιστήμονες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού...
Όλοι αυτοί, μαζί με χιλιάδες συμφοιτητές τους τότε, θα αισθάνονταν οργή, αγανάκτηση, θλίψη αντικρίζοντας την σημερινή κατάντια του ιστορικού αυτού κτιρίου, που καλύτερα να είχε κατεδαφιστεί για να μη παρουσιάζει την σημερινή θλιβερή και νροπιαστική για την πόλη εικόνα, απο το να στέκεται όρθιο, λεηλατημένο, σαν ρακένδυτος ζητιάνος τριτοκοσμικής χώρας, που προσπαθεί με τα τελευταία ίχνη της αξιοπρέπειάς του, να κρύψει την γύμνια του και να κρατήσει τα ψήγματα της χαμένης αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας του. Μάταια όμως...
Και είναι διπλά οδυνηρό, σε τούτη την πόλη, τοπικές Αρχές, Επιμελητήρια, Φορείς, το ίδιο το Πανεπιστήμιο που έχει ισχυρούς δεσμούς με το παλιό κτίριο, να σφυρίζουν αδιάφορα, να δαπανούν τεράστια κονδύλια για ποικίλα προγράμματα μέσω ΕΣΠΑ κ.λ.π. για έργα που τα περισσότερα έχουν ήδη εξανεμιστεί, ή καταστραφεί και κανένας δεν έδειξε πραγματικό (εικονικό υπήρχε αλλά...) ενδιαφέρον ώστε να σωθεί το κτίριο και μάλιστα αποδοτικά για το συμφέρον της πόλης και του Δημοσίου,
Τα χρήματα που θα δοθούν για την συντήρηση και αξιοποίηση του κτιρίου, θα αποσβεστούν μέσα σε λίγα χρόνια, αν σε αυτό μεταφερθούν Υπηρεσίες του δημοσίου, του Δήμου, Οργανισμών κ.λ.π. που σήμερα είναι διασκορπισμένα με ενοίκια σε διάφορα κτίρια της πόλης. Χειροπιαστό παράδειγμα σε αυτό, είναι το μισό κτίριο του παλιού Πανεπιστημίου, που αξιοποιήθηκε σωστά και φιλοξενεί τις Υπηρεσίες των ΔΟΥ,
Τα χρήματα που θα δοθούν για την συντήρηση και αξιοποίηση του κτιρίου, θα αποσβεστούν μέσα σε λίγα χρόνια, αν σε αυτό μεταφερθούν Υπηρεσίες του δημοσίου, του Δήμου, Οργανισμών κ.λ.π. που σήμερα είναι διασκορπισμένα με ενοίκια σε διάφορα κτίρια της πόλης. Χειροπιαστό παράδειγμα σε αυτό, είναι το μισό κτίριο του παλιού Πανεπιστημίου, που αξιοποιήθηκε σωστά και φιλοξενεί τις Υπηρεσίες των ΔΟΥ,
Αφού λοιπόν οι άμεσα υπεύθυνοι για την σωτηρία του κτιρίου αδιαφορούν, τον λόγο έχουν οι πολίτες...Πάντως αυτή η αδιαφορία, είναι εξαιρετικά εξοργιστική και ντροπή για την πόλη
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΟΥΣΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΟΥΣΗΣ
