Το 2χρονο Γιαννιωτόπουλο, γύρισε την πλάτη του στην θορυβώδη
πόλη, και φαίνεται σαν να άνοιξε συζήτηση με τον
κύκνο της Παμβώτιδας. Ο τελευταίος τον κοιτάζει με εμπιστοσύνη και ίσως θέλει
να του πει τα παράπονά του για την λίμνη, για την ζωή του, τις δυσκολίες, τις ανθρώπινες
συμπεριφορές απέναντί του…
Ίσως θέλει να «ενημερώσει» τον μικρό του φίλο, για την
αδιαφορία των Γιαννιωτών στην προστασία της λίμνης, αν και είναι το στολίδι της
πόλης και να θέλει να αποσπάσει μια υπόσχεση από τον 2χρονο Γιαννιώτη. Ότι αυτός
και οι συνομήλικοί του, μεγαλώνοντας θα αγκαλιάσουν με στοργή την Παμβώτιδα, θα
την προστατέψουν, θα την γεμίσουν με λευκούς κύκνους, στα νερά της θα μπορούν
να δροσίζονται –όπως παλιά- οι Γιαννιώτες τα καλοκαίρια, θα καθαρίσει ο βυθός
και θα απομακρυνθεί η λάσπη με την ρύπανση, στο γνωστό «12» το βάθος θα φθάσει
πάλι στα 12 μ. και όχι 4 που είναι σήμερα, η κάθε είδους ρίψη αποβλήτων κυρίως από
φυτοφάρμακα δεν θα υπάρχει, περιμετρικά της θα γίνουν χώροι περιπάτου και αναψυχής
κ.λ.π. κ.λ.π
Και ποιος ξέρει? Μπορεί αυτός ο 2χρονος συμπολίτης, σε μερικές
δεκαετίες, να είναι δήμαρχος, υπουργός, πρωθυπουργός ή κάποιος μεγάλος
επιστήμονας που κυρίως να αγαπά την πόλη του. Άλλωστε στις νέες γενιές δεν
ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον, από το σημερινό?
Όλα αυτά μου και πολλά άλλα,
μου ήλθαν στο μυαλό βλέποντας αυτή την υπέροχη φωτογραφία, αναζητώντας κι εγώ ένα ίχνος ελπίδας για το μέλλον τούτης της πόλης…
Γ.Κ
