«Έξω οι βάσεις του θανάτου»… Ήταν το πλέον γνωστό σύνθημα από την μεταπολίτευση και μετά και τακτικές οι διαμαρτυρίες έξω από βάσεις των ΗΠΑ σε όλη την χώρα. Στην περιοχής μας, οι πλέον τακτικές «επισκέψεις» διαδηλωτών ήταν στην βάση του Ακτίου όπου φιλοξενούνταν τα αεροσκάφη Awacs, αλλά και η αμερικανική βάση τηλεπικοινωνιών της Εγκλουβής στην Λευκάδα.
Η βάση αυτή άρχισε να κατασκευάζεται το 1962 και λειτούργησε το 1965 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ηταν βάση τηλεπικοινωνιών με δίκτυο από την Νάπολη της Ιταλίας εως την Σμύρνη της Τουρκίας που εξυπηρετούσε τις ανάγκες του Αμερικανικού στρατού και στόλου. Η μετάδοση ήταν τροποσφαιρική για αυτό και οι ισχύς των πομπών ήταν πολύ μεγάλες. Η τροποσφαιρική αυτή ζεύξη πραγματοποιούνταν μέσω τεραστίων κατόπτρων (κεραιών) που υπάρχουν και σήμερα. Αυτές ήταν προσανατολισμένες δύο προς την ανατολή και δύο προς την δύση.
Η προσέγγιση στον χώρο την μεταδόσεων ήταν απολύτως απαγορευτική σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Η ηλεκτροδότηση των εγκαταστάσεων ήταν αυτόνομη για την αποφυγή διακοπών της ηλεκτρικής ενέργειας από αστάθμητους παράγοντες. Οι ηλεκτρογεννήτριες ήταν τεραστίων διαστάσεων και φυσικά μεγάλων ισχύων.
Ο καταυλισμός διαμονής του προσωπικού ήταν πιο κάτω από τις κεραίες και τους πομποδέκτες. Υπήρχε άρτια εξοπλισμένο εστιατόριο, σύγχρονη και μεγάλη κουζίνα, τεράστια αίθουσα αναψυχής του προσωπικού με μπιλιάρδα και πινκ-πονγκ, αίθουσα κινηματογράφου και τα υπνοδωμάτια του προσωπικού.
Με την αποχώρηση των αμερικανών όλες αυτές οι εγκαταστάσεις αφέθηκαν στην τύχη τους και λεηλατήθηκαν.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟ ΤΟ 1960
Η Βάση άρχισε να κατασκευάζεται το 1960. Νοέμβριος του 1965 αναγράφεται η έναρξη λειτουργίας σε μια μεταλλική πινακίδα στην ατσαλένια βάση στήριξης ενός εκ των ραντάρ. Παλιοί κάτοικοι των γύρω χωριών θυμούνται τα τεράστια στρατιωτικά ελικόπτερα να πηγαινοέρχονται μεταφέροντας υλικά για την κατασκευή της. Εκατοντάδες τόνοι μπετόν ρίχτηκαν στο βουνό για τη στερέωση των τεσσάρων συνολικά ραντάρ. Όλα έχουν γίνει με νατοϊκές προδιαγραφές και όχι προχειρότητες.
Η τεχνολογία και τα δορυφορικά συστήματα τηλεπικοινωνιών, δεν χρειάζονταν πλέον επίγεια ραντάρ και οι Νατοϊκοί εγκατέλειψαν την βάση της Εγκλουβής, που ολόκληρη περιήλθε πλέον στο ελληνικό δημόσιο.
ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Τόσο η δημιουργία της Βάσης, όσο και η θητεία της ήταν αποτέλεσμα του Ψυχρού Πολέμου. Όταν σταμάτησε η λειτουργία της και παραχωρήθηκε στο ελληνικό κράτος, ήταν για τη Λευκάδα ένας μικρός θησαυρός -στο καλύτερο σημείο του νησιού. Ένας θησαυρός που δεν τον εκμεταλλεύτηκε.
Η Βάση χτίστηκε με υψηλές προδιαγραφές ποιότητας και πολυτέλειας όχι μόνο για εκείνη την εποχή, αλλά μέχρι σήμερα. Όπως η βίδες στα ραντάρ δεν έχουν σκουριάσει, έτσι και όλα τα υλικά από τα οποία αποτελούνταν ήταν «αθάνατα». Μέχρι σήμερα τα χρώματα είναι ανεξίτηλα, η περίφραξη φαίνεται σαν καινούργια κ.λ.π. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα όρθιο, εκτός από τα ατσάλινα άχρηστα ραντάρ. Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ
Ακόμη και σήμερα, συχνά ακούγονται θόρυβοι αφαίρεσης μεταλλικών κομματιών από διάφορους, κυρίως αθίγγανους, αλλά όχι μόνο, που με κόφτες τα κόβουν και τα φορτώνουν σε φορτηγά για να τα μεταφέρουν ανενόχλητοι σε χυτήρια της Αθήνας. Αρχικά οι κάτοικοι ενημέρωναν την Αστυνομία, αλλά υπήρχε αδιαφορία, οπότε η λεηλασία κάθε μέρα και μεγάλωνε.
Εκτός από τα μεταλλικά αντικείμενα, αφαιρέθηκαν έπιπλα, συσκευές κουζίνας, γραφεία, καρέκλες, συσκευές θέρμανσης και ψύξης, πόρτες, παράθυρα κι ότι μπορεί να φαντασθεί κανένας.
Οι αμερικανοί φεύγοντας, αφαίρεσαν και πήραν μόνο κάποια σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα, φακέλους εγγράφων και υπολογιστών και όλα τα υπόλοιπα τα εγκατέλειψαν, αφού ήταν και ασύμφορο να χρησιμοποιηθούν.
Αρχικά από το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας, υπήρξε μια σκέψη αξιοποίησης των 4 γιγάντιων ραντάρ επιτόπου, ή η μεταφορά τους σε άλλες περιοχές της χώρα και κυρίως στο Αιγαίο.
Το ίδιο ίσχυε και με τις ηλεκτρογεννήτριες τεραστίων διαστάσεων και φυσικά μεγάλων ισχύων, που θα μπορούσαν να καλύψουν ανάγκες ηλεκτροδότησης νησιών, ή μεγάλων στρατιωτικών βάσεων.
Κατά μια πληροφορία, κρίθηκε ασύμφορη η διάλυση, μεταφορά και επανασυναρμολόγηση όλων αυτών, οπότε εγκαταλείφθηκαν τα πάντα, στο έλεος του χρόνου και της λεηλασίας…
Φωτογραφιες του ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
