Το 2017 η UNESCO αναγνώρισε την τέχνη του σεφ πίτσας, του pizzaiolo, ως άυλη παγκόσμια κληρονομιά. Όμως εξαιτίας των μέτρων κατά του κορωνοϊού φαίνεται ότι και η παραγωγή πίτσας έχει μπει… στον πάγο.
Η ιταλική Εθνική Συνομοσπονδία Βιοτεχνιών υπολογίζει ότι σε ολόκληρη τη χώρα 76.457 επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στον κλάδο της παραγωγής πίτσας – από εστιατόρια μέχρι καταστήματα που κάνουν μόνο delivery πίτσα. Σχεδόν αναμενόμενο βέβαια ότι στο νοτιοδυτικό κομμάτι της Καμπανίας οι πιτσαρίες είναι το 16% των συνολικών επιχειρήσεων. Η άμεση συνέπεια για τους εργαζόμενους στον κλάδο και τους πολίτες λοιπόν από το σφράγισμα αυτών των επιχειρήσεων προκαλεί όχι μόνο ανησυχία, αλλά και εν μέρει το αίσθημα απώλειας της ταυτότητάς τους.
Καταφύγιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Facebook live με τον Ερρίκο Πόρτσιο
Κλεισμένοι στο σπίτι οι σεφ πίτσας, οι γνωστοί πιτσαγιόλος (pizzaiolos), ξεχύθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα, αναζητώντας αναγνώριση, υποστήριξη και έναν τρόπο να εκφράσουν την απελπισία τους για την κατάσταση. Εικόνες από ζυμάρια που πετάγονται ψηλά και στριφογυρίζουν στον αέρα και συνταγές πλαισιώνουν το εγχείρημα «σπιτική ναπολιτάνικη πίτσα».
Ο Ερρίκο Πόρτσιο, ένας πιτσαγιόλο από τη Νάπολη και ιδιοκτήτης έξι καταστημάτων μοιράζεται στη σελίδα του στο Facebook (LINK https://www.facebook.com/lampodue
) οδηγίες και συνταγές για την τέλεια πίτσα. Μέσα σε λίγες μόλις μέρες κατάφερε να συγκεντρώσει με τις αναρτήσεις του μερικά εκατομμύρια επισκέψεων. «Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι όντως μένουν σπίτι και νιώθουν την ανάγκη να φτιάξουν πίτσα», σημειώνει.
Έχει διοργανώσει ήδη πολλές online συναντήσεις στην κοινότητα των πιτσαγιόλο, ώστε να δώσει κουράγιο σε όσους ανησυχούν για τις δουλειές και τις επιχειρήσεις τους. Οι περισσότεροι από αυτούς στηρίζουν τα περιοριστικά μέτρα, όμως υπάρχουν και αρκετοί που είναι εξοργισμένοι και δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τον εγκλεισμό.
«Οι ιδιοκτήτες που κατάφεραν να βάλουν κάποια χρήματα στην άκρη ίσως είναι σε θέση να βγάλουν έναν-δυο μήνες», σημειώνει ο Πόρτσιο. Με σκοπό να διασφαλιστεί ένα εισόδημα για τους εργαζόμενους η κυβέρνηση έστησε ένα ταμείο στήριξης γι’ αυτούς.
«Ήδη από τις 31 Μαρτίου είναι έτοιμα τα έγγραφά μας, αλλά στην πραγματικότητα θα προτιμούσαμε να δουλεύουμε. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η επαφή με τον κόσμο – σε κάνει να αγαπάς αυτό που φτιάχνεις ακόμη περισσότερο», λέει ο Ετζίντιο ντε Τσίτσο, ένας πιτσαγιόλο που εργάζεται κοντά στη Νάπολη.
Νοσταλγία για την πίτσα
Οι καλτσόνε του Ετζίντιο στον φούρνο
Ο Ετζίντιο φυσικά εξακολουθεί να φτιάχνει πίτσα – αλλά πλέον μόνο για την οικογένειά του. «Αυτές τις μέρες στην Καμπανία το να είσαι πιτσαγιόλο είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε ένα σπίτι. Ένας φίλος μου με παρακάλεσε να περάσει την καραντίνα στο σπίτι μου», λέει γελώντας.
Μία πίτσα την εβδομάδα είναι σχεδόν παράδοση για τους Ιταλούς. Στην περιοχή κοντά στον Βεζούβιο και την Πομπηία υπάρχει μία πιτσαρία ανά 335 κατοίκους. «Υπάρχει μεγάλη νοσταλγία για την πίτσα. Προσπαθούμε όλοι να την φτιάξουμε στο σπίτι, αλλά δεν υπάρχει καμία σύγκριση», αναφέρει η Ρομπέρτα Εσποσίτο από το Πόρτιτσι, έξω από τη Νάπολη. Μάλιστα στα κοινωνικά δίκτια κυκλοφορούν διάφορα βίντεο με το πως να φτιάξει κανείς πίτσα με ξινή ζύμη, ώστε να αντικαταστήσουν τη μαγιά, η οποία έχει εξαφανιστεί από τα ράφια των καταστημάτων.
Ο Ετζίντιο, με εμπειρία σεφ την τελευταία δεκαετία, αν και πιέζεται οικονομικά, φαίνεται αισιόδοξος για το μέλλον: «Με τα λίγα μέσα που διαθέτουν όλοι στα σπίτια τους απέδειξαν την αγάπη τους για την πίτσα. Αυτό μας κάνει όλους εμάς τους πιτσαγιόλο περήφανους και συνειδητοποιούμε ότι όταν τελειώσουν όλα, η πίτσα θα λατρευτεί ακόμη περισσότερο».
Ντανιέλα ντε Λορέντσο
Επιμέλεια: Χρύσα Βαχτσεβάνου
