Η καθημερινότητα μιας οικογένειας με παιδιά στο σπίτι και γονείς σε Homeoffice απαιτεί γερά νεύρα. Κι αυτό θα παραταθεί παρά τα μέτρα χαλάρωσης. Τι έγινε; Έχασαν οι πολιτικοί την ευαισθησία τους για την οικογένεια;
Στην αρχή έμοιαζε σαν παρατεινόμενες διακοπές. Στο μεταξύ όμως πολλές οικογένειες έχουν φτάσει στα όρια της αντοχής τους. Η πανδημία κορωνοϊού έχει αλλάξει εντελώς την καθημερινότητα της οικογένειας. Ενώ μέχρι και πριν από πέντε εβδομάδες τα παιδιά ήξεραν μόλις χτυπούσε το ξυπνητήρι περίπου πώς διαμορφωνόταν η μέρα, σήμερα ξυπνούν και δεν ξέρουν τι θα κάνουν όλη μέρα. Κι αυτό θα συνεχίσει σύμφωνα με τις νεώτερες αποφάσεις μέχρι τις 3 Μαΐου.
Οι επαφές με άλλες ανθρώπους απαγορεύονται. «Αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα για το πώς θα συνεχιστεί η κατάσταση» λέει η μητέρα του τρίχρονου Γιόντε και της Φρίντα, μόλις ενός χρονών, που ζουν στο Ανόβερο. Με το σύζυγό της, που διατηρεί βιοτεχνία, δουλεύει προς το παρόν από το σπίτι όσο είναι δυνατόν.
«Πόσο καιρό ακόμη θα αντέξουν»
Πολλές οικογένειες έχουν φτάσει στα όρια της αντοχής τους, η πανδημία έχει αλλάξει εντελώς την καθημερινότητά τους
Ξαφνικά οι γονείς είναι 24ωρες το 24ωρο τα πάντα για τα παιδιά τους. Τα πλένουν, τα φροντίζουν, τα ταΐζουν, τα απασχολούν, παίζουν μαζί τους, τα διασκεδάζουν, κάνουν τον δάσκαλο κι όλα αυτά παράλληλα με Homeoffice. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία οι γονείς ή ο ένας γονέας πάνω από 2,2 εκατομ. παιδιών μέχρι ηλικίας 16 ετών είναι εργαζόμενοι. Το ήμισυ εξ αυτών συνεχίζει να εργάζεται στον τόπο εργασίας και όχι από το σπίτι, το 25% κάνει Homeoffice, κυρίως οι καλά αμειβόμενοι.
«Η οικονομία μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν οι γονείς δεν έχουν και το βάρος των παιδιών» κάνει την κριτική της η Κάτια Μέρινγλ, μια από τους συγγραφείς μελέτης για τον κορωνοϊό. «Η πολιτική θα πρέπει να λάβει υπόψη της πολύ πιο σοβαρά την φροντίδα των παιδιών». Από τις 20 Μαρτίου η ομάδα ερευνά καθημερινά βάσει ερωτηματολογίου πώς η κρίση επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων στη Γερμανία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι οικογένειες μείωσαν δραστικά τις κοινωνικές τους επαφές. «Μια εντυπωσιακή επίδοση, αλλά το ερώτημα είναι πόσο καιρό ακόμη θα αντέξουν» διερωτάται η Μέρινγκ.
Το πόσο καλά μια οικογένεια διαχειρίζεται την κρίση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα των σχέσεων των μελών της. «Όποιος νιώθει στενάχωρα στο μικρό του σπίτι, αισθάνεται καταπιεσμένος» λέει ο ψυχίατρος παιδιών Μπούκχαρντ Νοϊχάουζ. Μεγάλη στενότητα χώρου προκαλεί κοινωνική πίεση και αυξάνει τον κίνδυνο χρήσης βίας σε οικογένειες οι οποίες και πριν τον κορωνϊό αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα. Η τηλεφωνική γραμμή βοήθειας “Νούμερο κατά της στεναχώριας” που στηρίζεται από το υπουργείο Οικογένειας και απευθύνεται σε παιδιά, έφηβους και γονείς, είναι ανοιχτή τώρα περισσότερες ώρες. Κυρίως τηλεφωνούν μητέρες. Οι ερωτήσεις αυξήθηκαν κατά 22%. «Πολλοί περιγράφουν ότι φωνάζουν στα παιδιά τους» λέει η Κριστίνα Βίτσικο, ειδική επί του θέματος στο υπουργείο.
«Η κίνηση επενεργεί αντικαταθλιπτικά»
Οι ώρες που ξυπνά και κοιμάται ένα παιδί πρέπει να τηρούνται, όπως και οι ώρες φαγητού ή διαβάσματος
Στην εποχή του κορωνοϊού τα νεύρα είναι ευερέθιστα. Γι αυτό ο ψυχίατρος Νοϊχάους μαζί με δύο συναδέλφους του έγραψε οδηγίες προς τους γονείς. Σε αυτές σημειώνει μεταξύ άλλων πόσο σημαντικό είναι να έχει η ημέρα συγκεκριμένη δομή και δίνει συμβουλές σε περιπτώσεις καυγάδων. Οι ώρες που ξυπνά και κοιμάται ένα παιδί πρέπει να τηρούνται, όπως οι συγκεκριμένες ώρες φαγητού, ή διαβάσματος. Εκείνο που εκνευρίζει τους γονείς είναι όταν δεν μπορούν να βοηθήσουν στις ασκήσεις στο σπίτι.
«Είναι σκέτο χάος» λέει ο Στέφαν Βάσμουτ, πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Γονέων. «Εμείς οι γονείς δεν είμαστε καθηγητές, τρεις εβδομάδες χωρίς μάθημα μπορεί κανείς να το υποκαταστήσει, αλλά τρεις μήνες είναι καταστροφή για τους περισσότερους μαθητές. Τώρα το ίδιο το σύστημα τους εκδικείται, επειδή επί δεκαετίες δεν προχώρησαν τα σχολεία στην ψηφιοποίηση και τώρα τα μέτρα εκσυγχρονισμού φτάνουν τα δις ευρώ. Γιατί στη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα δεν ελήφθησαν μέτρα υγιεινής;» αναρωτιέται ο Βάσμουτ. Στις τουαλέτες για παράδειγμα λείπει σαπούνι. Είναι ένα θέμα που ανησυχεί πολλούς γονείς.
Έτσι οι γονείς δεν περιμένουν και πολλά από το σχολείο σε αυτή την φάση. Ο Νοϊχάους συμβουλεύει τις οικογένειες να πηγαίνουν με τα παιδιά τους σε πάρκα ή δάση, να κάνουν ποδήλατο ή τζόκινγκ. «Η κίνηση επενεργεί αντικαταθλιπτικά» σημειώνει. Και επίσης σημαντικό είναι να προσέχουν οι γονείς τους εαυτούς τους και να νιώθουν καλά. «Να τα δίνουν όλα, δεν αποτελεί λύση».
Κριστίνα Στιχτ/ dpa
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
