(The Economist)
Θεωρητικά, η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο είναι ο χειρότερος εφιάλτης της Ουκρανίας. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος έχει επίμονα αρνηθεί να καταδικάσει την εισβολή του Πούτιν. Φαίνεται να θαυμάζει τον δικτατορικό τρόπο διακυβέρνησής του. Προσπάθησε τουλάχιστον μια φορά να εκβιάσει την Ουκρανία με εργαλείο τη στρατιωτική βοήθεια. Αποτελεί έτσι έκπληξη, αλλά και ένδειξη της κατάστασης στην Ουκρανία, η πληροφορία ότι πολλοί ανώτατοι αξιωματούχοι στο Κίεβο ήλπιζαν να νικήσει ο Τραμπ. Απέναντι στο δίλημμα ανάμεσα σε έναν Πρόεδρο που δίνει βοήθεια με το σταγονόμετρο κι έναν απρόβλεπτο Πρόεδρο που περιφρονεί τους κανόνες, έδειχναν να προτιμούν τον δεύτερο.
Ο Πρόεδρος Ζελένσκι συνεχάρη γρήγορα τον Τραμπ για τη νίκη του, αναφερόμενος στο «αποφασιστικό ηγετικό του πνεύμα». Κι αυτά δεν είναι μόνο λόγια. Σε ιδιωτικό επίπεδο, το επιτελείο του δεν κρύβει την απογοήτευσή του για τη διστακτικότητα της κυβέρνησης Μπάιντεν και το χάσμα ανάμεσα στο ότι «θα είμαστε με την Ουκρανία για όσο χρειαστεί» και σε πράξεις που δείχνουν το αντίθετο.
Η άρνηση της Αμερικής να δώσει άδεια στην Ουκρανία να χρησιμοποιεί τους πυραύλους της για επιθέσεις εντός της Ρωσίας, οι καθυστερήσεις στη χορήγηση στρατιωτικής βοήθειας και η αδυναμία της να προσφέρει ουσιαστικές εγγυήσεις ασφαλείας εισπράττονται από το Κίεβο ως ενδείξεις ανικανότητας και υποκρισίας. Η νίκη του Τραμπ δίνει τώρα μια διέξοδο σε ένα αιματηρό αδιέξοδο ή, ακόμη χειρότερα, μια ήττα.
Στην προεκλογική του εκστρατεία, ο Τραμπ υποσχέθηκε να τελειώσει τον πόλεμο σε 24 ώρες. Κανείς, πιθανότατα ούτε ο ίδιος, δεν ξέρει σε τι συνίσταται το ειρηνευτικό του σχέδιο. Το ένα σενάριο, που συνδέεται με τον μελλοντικό αντιπρόεδρο Βανς, είναι το πάγωμα της σύγκρουσης στη σημερινή κατάσταση και η υποχρέωση της Ουκρανίας να παραμείνει ουδέτερη, χωρίς εγγυήσεις ασφαλείας. Το άλλο σενάριο, που συνδέεται με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, είναι η αύξηση της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς το Κίεβο. Στο δεύτερο αυτό σενάριο, θα μπορούσε να παραμείνει ανοιχτή και η προοπτική της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Το να «πουλήσει» εντελώς ο Τραμπ την Ουκρανία δεν φαίνεται πιθανό, καθώς κάτι τέτοιο θα προσέκρουε σε αντιδράσεις της Ρεπουμπλικανικής του βάσης. Ο Τραμπ δεν θέλει να πάρει πάνω του την ήττα της Ουκρανίας. Μπορεί όμως να της ζητήσει ανταλλάγματα, όπως πρόσβαση στους φυσικούς της πόρους.
Η αλλαγή στην Ουάσινγκτον έρχεται σε μια δύσκολη στιγμή για τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ύστερα από έναν χρόνο αντίστασης στη Ρωσία, που προκάλεσε τον θάνατο 57.000 Ρώσων στρατιωτών, η Ουκρανία έχασε μέσα σε έναν μήνα 620 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Ρωσία επελαύνει σε διάφορα μέτωπα και η Ουκρανία προσπαθεί να αναπληρώσει τις απώλειες με επιστράτευση. Οι στόχοι, όμως, με το ζόρι έχουν εκπληρωθεί κατά τα 2/3. Την ίδια στιγμή, η Ρωσία προσελκύει στρατιώτες με γενναιόδωρα συμβόλαια, χωρίς να καταφύγει σε μαζική επιστράτευση. Σε έξι μήνες, η διαφορά αυτή θα φανεί και στα πολεμικά μέτωπα.
Ο Τραμπ θα θέλει να έχει διευθετήσει το θέμα πριν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Πούτιν. Πηγές που πρόσκεινται στον Ρώσο ηγέτη δίνουν αντικρουόμενες πληροφορίες: τη μια μέρα λένε ότι θα ήταν αποδεκτό το πάγωμα των εχθροπραξιών, την επομένη μιλούν για παράδοση της Ουκρανίας. Με τις θερμοκρασίες να πέφτουν στο μηδέν, η Ρωσία αναμένεται να επαναλάβει τις επιθέσεις της εναντίον των ενεργειακών υποδομών της Ουκρανίας. «Θα καταστρέψουν το δίκτυο, θα προσπαθήσουν να δολοφονήσουν την ουκρανική ηγεσία», λέει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Βαντίμ Πριστάικο. «Οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι τρομεροί».
(Πηγή: The Economist)
