Γράφει ο ΖΩΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
--------------------------------------------
Ο νεαρότερος ‘Ελληνας Πρωθυπουργός στην δυσκολότερη οικονομική και κοινωνική συγκυρία των τελευταίων δεκαετιών. Καθαρός νικητής μιας εκλογικής αναμέτρησης που προσέλκυσε το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης και που αναμφίβολα ο αντίκτυπος της δεν περιορίζεται εντός των τειχών.
Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να σηκώσει ένα βάρος που ενδεχομένως στην πορεία να αποδειχθεί κάπως ελαφρότερο απ’ ότι μπορεί κανείς να υποθέσει. Ξέρει ότι οι προσδοκίες στο εσωτερικό δεν είναι ασφυκτικές, παρά την ανάγκη να ληφθούν ορισμένα άμεσα μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων ομάδων. Ξέρει, επίσης, ότι στην Ευρώπη, έχοντας φιλοτεχνήσει ήδη ένα προφίλ που παραπέμπει στον παραδοσιακά δύσκολο αριστερό διαπραγματευτή, οι εταίροι θα τον υποδεχθούν περισσότερο συγκρατημένοι, πιο «κουμπωμένοι», απ’ ότι υποδέχονταν τους προηγούμενους. Άρα, ξεκινά από μια καλή αφετηρία.
Στα σαράντα του προσωποποιεί την ελπίδα ενός ολόκληρου λαού να ξεφύγει από την μέγγενη μιας ζοφερής πραγματικότητας που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή πλέον ούτε μια μέρα παραπάνω.
Η Νέα Δημοκρατία, με την αλλοπρόσαλλη, άστοχη προεκλογική της στρατηγική, επενδύοντας όχι στην προοπτική αλλά στον φόβο, σημείωσε ένα μεγαλειώδες αυτογκόλ και εισπράττει τα επίχειρα των επιλογών της ηγεσίας της.
Η 25η Ιανουαρίου 2015 είναι πράγματι μια ιστορική μέρα. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα σχηματίζεται κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο. Αν θα είναι και μια μέρα ορόσημο, με την έννοια της αναστροφής του κατηφόρου που έχει πάρει η χώρα, μένει ν’ αποδειχθεί.
Ο Τσίπρας πάντως έχει στα χέρια του μια ισχυρή λαϊκή εντολή. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο του στα όσα τον περιμένουν.
ΖΩΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Tags
ΣΧΟΛΙΑ-ΑΠΟΨΕΙΣ
