«Ούτε ψύλλος στον
κόρφο» των μαθητών, δεν θα ήθελε να είναι κανένας από εμάς, αυτή την περίοδο
των Πανελληνίων Εξετάσεων. Κανένας δεν θα ήθελε να υποστεί το διπλό άγχος των
παιδιών. Πρώτον η προετοιμασία για τις εξετάσεις με εξαντλητικό διάβασμα
τουλάχιστον δύο χρόνων, η αγωνία των θεμάτων και δεύτερον το επίσης διπλό άγχος
για το μέλλον τους όταν πάρουν στα χέρια τους το πτυχίο των ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Και κοντά σε όλα
αυτά, να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν και τα περίεργα θέματα που «μαζοχιστικά»
θέτει η αρμόδια επιτροπή, σε μια επίδειξη γνώσεων επιστημόνων με δεκαετίες
εμπειρίας, που θεωρούν ότι τα παιδιά, μπορούν να κατανοήσουν «παγίδες» όταν και συνάδελφοί τους, μερικές φορές δεν μπορούν
να εξηγήσουν. Τους είναι άραγε δύσκολο
να δώσουν στα παιδιά, θέματα κατανοητά και χωρίς ανόητα κρυφά νοήματα, δήθεν
για να εντοπίσουν τους διαβασμένους? Αλλά
και ο πλέον διαβασμένος μαθητής, συνθλίβεται από το άγχος, για το αν «μετέφρασε»
σωστά την έννοια του θέματος, ή οι καθηγητές είχαν στο μυαλό τους κάτι
διαφορετικό και έχουν την απαίτηση το ίδιο να σκέφτονται και οι μαθητές?
Δεκάδες μαθητές σε
όλη την χώρα μεταφέρονται αυτές τις μέρες, στα νοσοκομεία με κρίσεις πανικού,
όταν το κουρασμένο μυαλό τους, δεν αντέχει και κάνει την έκρηξή του. Μόνο στα
Γιάννινα σήμερα τρεις μαθητές, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με ασθενοφόρα… Είναι
δυνατόν? Εξετάσεις είναι αυτές, ή μαρτύριο, που στην συνέχεια θα οδηγήσει και
σε θύματα? Κι όλα αυτά γιατί? Για να προστίθενται κάθε χρόνο χιλιάδες νέοι στις
λίστες των ανέργων…
Ναι… Παρωχημένο,
αντιπαιδαγωγικό, επικίνδυνο, βασανιστικό, καθόλου δίκαιο, το σύστημα εισαγωγής
μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Πρέπει τάχιστα να αλλάξει και να εστιασθεί πάνω στις γνώσεις
των παιδιών που διδάσκονται στα σχολεία τους χωρίς παπαγαλισμούς, με ελεύθερη αλλά
τεκμηριωμένη ανάπτυξη του Θέματος κι όχι
αποκλειστικά, όπως την εμπνεύστηκε η αρμόδια επιτροπή.
Όμως η πλέον ενδεδειγμένη λύση που ισχύει στις
περισσότερες χώρες διεθνώς, θα είναι η κατάργηση αυτών των εξετάσεων και η
επιλογή των μαθητών για τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, αρχικά μέσα από τα Λύκεια και
στη συνέχεια από τα ΑΕΙ.
Κάθε χρόνο, μεγάλος
αριθμός αριστούχων μαθητών, αποτυγχάνει στις εξετάσεις, μόνο και μόνο γιατί δεν
μπορεί να ελέγξει το άγχος και τον πανικό που τον κυριεύει, πριν ακόμη
εκφωνηθούν τα θέματα.
Συνηθίζουμε να
ενθαρρύνουμε τα παιδιά, λέγοντάς τους να μην πάνε στο εξεταστικό κέντρο με
άγχος και σε τελική ανάλυση, ακόμη και μια αποτυχία, δεν είναι καταστροφική,
αφού θα έχουν κι άλλες ευκαιρίες στη συνέχεια. Λόγια, που σε ελάχιστες
περιπτώσεις υιοθετούνται… Τα παιδιά ζουν τις μέρες αυτές τον δικό τους Γολγοθά…
Αναμφίβολα όλοι τους συμπαραστεκόμαστε, τους κατανοούμε, ευχόμαστε ολόψυχα να
πετύχουν, αλλά αυτό το μαρτύριο πρέπει κάποτε να τελειώσει και η εκπαίδευσή μας
να εκσυγχρονιστεί…
Για να γίνει αυτό, η
καλύτερη τακτική θα ήταν να ανατεθεί σε ξένους επιστήμονες ο επανασχεδιασμός όλης
της διαδικασίας, σύμφωνα με τα ισχύοντα διεθνώς
σε σύγχρονες κοινωνίες, γιατί οι Έλληνες επιστήμονες, ζούν μόνο στους ρυθμούς
των εξαντλητικών εξετάσεων, υποθάλπουν την παραπαιδεία και «καίνε» τον εφηβικό
χαρακτήρα μόλις κάνει τα πρώτα του
βήματα στην εξωσχολική ζωή του.
Δεν περιμένω να
συμφωνήσουν μαζί μου εκπαιδευτικοί, ή κάποιοι «κολλημένοι» γονείς. Τα γράφω
αυτά γιατί βλέπω το πρωϊ πώς πάνε τα παιδιά στα θρανία αυτές τις μέρες, με ένα
απλανές βλέμμα απόγνωσης, αγωνίας και άγχους
και βγαίνοντας η αγωνία τους να αυξάνεται, όταν προσπαθούν να «μεταφράσουν»
τα θέματα, κι αν αυτά που έγραψαν, ήταν στο πλαίσιο που ζητούσαν αυτοί που τα
εμπνεύστηκαν.
Λογικά θα έπρεπε να
μη με απασχολεί το θέμα, γιατί κανένα συγγενικό μου πρόσωπο δεν συμμετέχει σε
αυτές τις εξετάσεις. Όμως επιτέλους αυτό το μαρτύριο των παιδιών, δεν μπορεί να
συνεχιστεί με την σημερινή του απάνθρωπη μορφή…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΟΥΣΗΣ
