Γράφει ο Δημοσιογράφος ΖΩΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
---------------------------------
Μια απλή, καθημερινή εικόνα, σε σούπερ μάρκετ . Ένας ηλικιωμένος κύριος, προφανώς συνταξιούχος, κοιτάζει εξονυχιστικά τις τιμές στα ράφια. Κάνει συγκρίσεις μεταξύ ίδιων προϊόντων διαφορετικών εταιρειών, αναζητώντας την συμφερότερη επιλογή. Με σκοπό να εξοικονομήσει έστω μερικά σεντς.
Όταν λίγο μετά βγαίνει στο πεζοδρόμιο , στέκεται στην άκρη και δείχνει να μετρά τα χρήματα του. Σε λίγο καιρό, κατά πάσα βεβαιότητα, τα χρήματα που θα του απομένουν βγαίνοντας από το ίδιο σούπερ μάρκετ θα είναι σαφώς λιγότερα.
Θα καταλάβει τότε την άμεση επίδραση που θα έχει στο πορτοφόλι του όλη αυτή η συζήτηση για τους συντελεστές ΦΠΑ. Θα καταλάβει στην πράξη πόσο άδικη και επαχθής, κυρίως για τα ασθενέστερα στρώματα, είναι η αγαπημένη πρακτική των κυβερνήσεων, όταν ζορίζονται οικονομικά, να βρίσκουν καταφυγή στην έμμεση φορολογία.
Τι ακριβώς θα ισχύσει με τον ενιαίο ΦΠΑ, ποιες κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών θα εξαιρεθούν, παραμένει ακόμη ασαφές. Τα σενάρια, πάντως, που διαβάζουμε και ακούμε δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Σήμερα ο μέσος μισθωτός, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο άνεργος, ο μερικώς απασχολούμενος, ο συμπολίτης που αγωνίζεται να επιβιώσει αξιοπρεπώς με 500 ή 600 ευρώ τον μήνα, πληρώνει σε έμμεσους φόρους το 20% των καταναλωτικών του δαπανών.
Το βέβαιο είναι ότι το ποσοστό αυτό θ’ αυξηθεί με την εφαρμογή των νέων συντελεστών ΦΠΑ. Τα χρήματα στο πορτοφόλι του συνταξιούχου που βγαίνει απ’ το σούπερ μάρκετ θα μειωθούν στο όνομα της… επονείδιστης έμμεσης φορολογίας που όλα τα κόμματα, μηδέ του σημερινού εξαιρουμένου, όταν είναι στην αντιπολίτευση οικτίρουν και όταν γίνονται κυβέρνηση υιοθετούν.
Κατανοεί κανείς το δύσκολο περιβάλλον, το ναρκοπέδιο, μέσα στο οποίο κινείται η σημερινή κυβέρνηση. Αγωνιώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις γενναιόδωρες προεκλογικές της εξαγγελίες – χάρη στις οποίες εξελέγη- και στην σκληρή πραγματικότητα που δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι της ήταν «ξένη» πριν τις εκλογές.
Η αύξηση του ΦΠΑ μπορεί πρόσκαιρα να λειτουργήσει εκτονωτικά στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης και να διευκολύνει την επίτευξη συμφωνίας ή «λύσης», που είναι ο νέος όρος στο κυβερνητικό λεξιλόγιο, ωστόσο θα έχει δυο άμεσες επιπτώσεις. Λιγότερες καταναλωτικές δαπάνες για τα νοικοκυριά, άρα περισσότερη πίεση στο ζωνάρι, χαμηλότερο τζίρο για τις έτσι κι αλλιώς ασθμαίνουσες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, άρα περισσότερα λουκέτα.
Και η εμπειρία έχει δείξει ότι όπου αυξάνονται οι έμμεσοι ή οι ειδικοί φόροι η κατανάλωση κατρακυλά. Και μαζί τα έσοδα του κράτους. Ο συνταξιούχος, για να «ισοφαρίσει» την απώλεια εισοδήματος απ’ τον αυξημένο ΦΠΑ, θα κάνει λιγότερες αγορές. Αν αυτό δεν είναι καίριο χτύπημα στην πραγματική οικονομία, τότε ποιο είναι;
ΖΩΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ:
Tags
ΣΧΟΛΙΑ-ΑΠΟΨΕΙΣ
