Αυτός είναι ο Μεγάλος παπα-Θανάσης, όπως τον γνώρισα...

Όταν το 1974 ο γνωστός σαν μαραγκός, με καταγωγή από την Βωβούσα Θανάσης Χατζής, έφθασε την ερειπωμένη Μονή Ντουραχάνης, οι ντόπιοι έκαναν λόγο για ένα... τρελλό που ζεί σε ένα σπήλαιο δίπλα απο την Μονή, προσευχόμενος συνήθως δυνατά ακουγόμενος απο διερχόμενους, ακολουθώντας σκληρή νηστεία, (έλεγαν οτι έτρωγε μόνο χόρτα, κυρίως σκόρδα, λίγο ψωμί που του άφηνε ένας βοσκός και νερό) και κανένας δεν του  έδινε σημασία, πιστεύοντας οτι ο άνθρωπος έχει πρόβλημα με το μυαλό του...

Κανένας δεν μπορεί να πεί με βεβαιότητα, πόσους μήνες κράτησε αυτή η απομόνωσή του, όταν ξαφνικά τον είδαν να δουλεύει στον ερειπωμένο χώρο της Μονής, απομακρύνοντας πεσμένα βράχια, πέτρες, χώματα. να κόβει τους θάμνους που είχαν καλύψει τα πάντα μετά απο εγκατάλειψη χρόνων, αρχίζοντας με το πρώτο φώς της ημέρας και τελειώνοντας αρκετά μετά την δύση του ήλιου...

Μόνο κάποιοι ντόπιοι τον είχαν στην σκέψη τους και του άφηναν λίγο φαγητό, βέβαιοι οτι δεν θα αντέξει για πολύ, αλλά τον συμπάθησαν... Αυτό κράτησε μήνες κι άλλαξαν εντελώς γνώμη όταν η εκκλησία της Μονής αφιερωμένη στην Παναγία άρχισε να ξαναπαίρνει την αρχική της μορφή και σιγά -σιγά ο υπόλοιπος χώρος. Σταδιακά ο παπα-Θανάσης, άρχισε να βρίσκει υποστηρικτές στην προσπάθειά του, κυρίως με ξυλεία, οικοδομικά υλικά και στη συνέχει ειδικούς στην διάσωση εκκλησιαστικών εικόνων κ.λ.π. όλοι εθελοντές στην προσπάθειά του...

Η εκκλησία της Μονής

Τα χρόνια περνούν, η εκκλησία άρχισε να λειτουργεί, το όνομα του παπα-Θανάση είναι γνωστό πλέον σε όλη την πόλη, οι προσκυνητές στη Μονή καθημερινά αυξάνονται, και ο παπαΘανάσης συνεχίζει να δουλεύει νυχθημερόν, αναστηλώνοντας τα κελιά της Μονής, ολοκληρώνοντας τον περιβάλλοντα χώρο και αμέσως, αρχίζοντας την υλοποίηση του δεύτερου σημαντικού του στόχου. Την ανέγερση ενός γηροκομείου δίπλα απο την Μονή...Προσωπική δουλειά, απο τα θεμέλια, μέχρι την οροφή του κτιρίου...

Δημοσιογραφικά, είχα ήδη ασχοληθεί με τον ...περίεργο καλόγηρο που ήταν θέμα συζήτησης σε όλη την πόλη και η απευθείας επαφή μαζί του, μου απέδειξε οτι ο άνθρωπος κάθε άλλο παρά τρελλός ήταν, αντίθετα μάλιστα ήταν κάτι το ξεχωριστό, ένα ισχυρό φως που ξεχώριζε στην σύγχρονη Εκκλησία, που εκείνη την εποχή συνταράσσονταν απο την υπόθεση του Μητροπολίτη Στυλιανού Πρεβέζης. Ο παπα-Θανάσης άρχισε να γίνεται και πανελλήνια γνωστός μετά απο ρεπορτάζ μου στα ΝΕΑ και στη συνέχεια με τον Κώστα Χαρδαβέλλα, στην εκπομπή Ρεπόρτερς στην τότε ΥΕΝΕΔ, που είχαμε πάει μεσημέρι στη Μονή και τον βρήκαμε να μεταφέρει μπάζα με ένα καρότσι...

Προσωπική δουλειά σςτην ανέγερση του κτιρίου

Αυτή η δημοσιότητα, που ποτέ δεν επεδίωξε ο ίδιος, άνοιξε ορθάνοιχτα τους δρόμους για να βρεθούν δίπλα του, πολλοί εθελοντές, προσφέροντάς του οτιδήποτε χρειάζονταν για να προχωρήσει στην ανέγερση του κτιρίου, που το ξεκίνησε για γηροκομείο, αλλά τελικά κάλυψε τις συνεχώς αυξημένες ανάγκες φιλοξενίας ορφανών παιδιών.

ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ....

Υπήρχαν όμως και κάποιες περιπτώσεις που στενοχώρησαν τον παπα-Θανάση και μάλιστα απο εκεί που δεν το περίμενε. Έςνα βράδυ...εισβάλλει στο γραφείο μου στον Ηπειρωτικό Αγώνα και σχεδόν κλαίγοντας μου λέει: "Δεν μπορείς να το φαντασθείς. Στο γηροκομείο, αλλάζουν με καινούργια τα σώματα καλοριφέρ. Πήγα και ζήτησα να μου δώσουν τα παλιά για το δικό μου κτίριο, γιατί είναι σε καλή κατάσταση...Αρνήθηκαν...Προτίμησαν να τα πετάξουν...". 
 Τον παρηγόρησα, την επόμενη δημοσίευσα ένα σχόλιο αρκετά τσουχτερό και σε δύο μέρες είχαν φθάσει στη Ντουραχάνη, ολοκαίνουργα σώματα καλοριφέρ, απο γνωστούς Γιαννιώτες δωρητές, που ήταν στο πλευρό του, πάντα, μέχρι που έκλεισε τα μάτια του. Και δεν ήταν λίγοι...

-Προβλήματα αντιμετώπισε όταν δεν τον άφηναν να λειτουργήσει το σχολείο για τα παιδιά της Ντουραχάνης όταν μάλιστα υπήρχαν εθελοντές δάσκαλοι και καθηγητές, και χρειάστηκε να επέμβει ο τότε Νομάρχης Νίκος Ζαρμπαλάς για να δοθεί λύση. Προβλήματα κι όταν θέλησε να λειτουργήσει συσσίτιο σε ένα κτίριο κοντά στον Άγιο Νικόλαο Αγοράς, προβλήματα με την κατασκήνωση των παιδιών στην θάλασσα, προβλήματα, προβλήματα πολλά που πάντα τα ξεπερνούσε με πείσμα...

"...ΠΑΠΑ-ΘΑΝΑΣΗ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ..".

Εδώ θα αποκαλύψω κάτι που ποτέ δεν είδε το φως της δημοσιότητας και δείχνει το μεγαλείο της ψυχής του παπα-Θανάση. 

Βρισκόμουν με το συνεργείο της ΕΡΤ σους Άγιους Σαράντα της Αλβανίας, την περίοδο της μεγάλης κρίσης στη γειτονική χώρα , με τον ξεσηκωμό για τις πυραμίδες, τις συμπλοκές με νεκρούς κ.λ.π. Καλύπταμε την μεταφορά ελληνικών φορτίων με αλεύρι και τρόφιμα για τον λαό που περνούσε πραγματικά δύσκολα. Ήταν απόγευμα και καθίσαμε στην παραλία να ξεκουραστούμε...Μας πλησιάζει ένας εργολάβος απο την Κέρκυρα που με φορτηγίδες μετέφερε στο νησί, αδρανή υλικά απο λατομείο της περιοχής. Μας κάλεσε να μας δείξει κάτι...Μας οδήγησε σε ένα τεράστιο πέτρινο κτίριο με ψηλά κάγκελα και μεγάλη αυλή, όχι μακρυά απο το κέντρο και την παραλία της πόλης. Στην αυλή, ρακένδυτα ή μισόγυμνα βρίσκονταν περισσότερα απο 400-500 παιδιά, ηλικίας μέχρι 12 περίπου χρόνων. Μας πληροφόρησαν λοιπόν, οτι πρόκειται για Ορφανοτροφείο το οποίο οι υπεύθυνοι κλείδωσαν κι έφυγαν γιατί δεν είχαν τρόφιμα για τα παιδιά. Η εικόνα που αντικρύσαμε δεν μπορεί να περιγραφεί...Δεν τολμήσαμε να σηκώσουμε την κάμερα, ούτε για ένα πλάνο, αισθανόμενοι ντροπή γι αυτό πο βλέπαμε...Τα πεινασμένα παιδιά με απόγνωση κρέμονταν απο τα ψηλά κάθετα κάγκελα ζητώντα με απλωμένα χέρια λίγο ψωμί. Ντραπήκαμε ακόμη κι όταν τους πετάξαμε στην κυριολεξία, 'οτι είχαμε στο αυτοκίνητο για τις δικές μας ανάγκες στην  Αλβανία, ψωμί φρούτα, τυρί...Αλλά μετανιώσαμε γιατί έγινε πραγματική μάχη ποιός θα προλάβει να τα αρπάξει...Τραγική κατάσταση...

Σκέφθηκα αμέσως τον παπα-Θανάση. Του τηλεφωνώ, του περιγράφω την κατάσταση και επισημαίνω: "Tι μπορείς να κάνεις...Πεθαίνουν τα παιδιά..". Η απάντησή του; "Εσύ μίλα με το Προξενείο μας να μας βοηθήσει στα σύνορα. Τ΄άλλα αφησέ τα σε μένα". 

Την άλλη μέρα το πρωί μια νταλίκα ξεφόρτωνε στο Ορφανοτροφείο, τρόφιμα, κουβέρτες, φρούτα, είδη κουζίνας, ρούχα για τα παιδιά και οτι μπορεί να φανταστεί κανένας. Ταυτόχρονα με ενημερώνει ο παπα-Θανάσης: "Αύριο θα στείλω δεύτερο φορτηγό...". Κι αυτό συνεχίστηκε για καιρό μέχρι που το Ορφανοτροφείο το υιοθέτησε ο Δήμος Αθηναίων. 

-Πέρα απο το Ορφανοτροφείο, πόσα φορτία με τρόφιμα έστειλε ο παπα Θανάσης, σε χωριά της Αλβανίας την περίοδο της κρίσης, αλλά και στην Σερβία την περίοδο του πολέμου? Όταν τον ρωτούσα να μου πεί πόσα είναι αυτά τα φορτία, απαντούσε με εκείνο το χαρακτηριστικό χαμόγελό του:  "Όσα χρειάζονταν οι άνθρωποι, τα έστειλα...Τι να μετράω τώρα...".

-Κανένας δεν γνωρίζει σε τι έκταση επεκτείνονταν το φιλανθρωπικό έργο του παπα-Θανάση. Ίσως οι μόνες που μπορεί να το ξέρουν αυτό, είναι οι καταπληκτικές κυρίες που ήταν δίπλα του, βοηθοί και συμπαραστάτες του όλα αυτά τα χρόνια... Εγώ συμπτωματικά έμαθα απο τον ίδιο, για ένα ορεινό χωριό της Άρτας που είχε αποκλειστεί απο τα χιόνια και δεν μπορούσε να στείλει φάρμακα και τρόφιμα σε ηλικιωμένους που είχε υπό την προστασία του...

Θα μπορούσε να γράψει κάποιος βιβλία για τον παπα-Θανάση. Γι αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο του Θεού, που τον κάλεσε κοντά Του να τον ξεκουράσει επιτέλους, γιατί τα τελευταία χρόνια, αν και καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι, δεν μπορούσε να ησυχάσει, χωρίς κάτι να κάνει...

Αυτό που απασχολεί τώρα, είναι αν ο παπα-Θανάσης φρόντισε να αφήσει διαδόχους, που θα συνεχίσουν το έργο του στην Μονή Ντουραχάνης. Πιστεύουμε πως ναι, γιατί είχε δίπλα του, άτομα έμπιστα και με τον ίδιο ζήλο προσφοράς όπως ο ίδιος. Μεγάλε παπα-Θανάσηστον Παράδεισο όπου ήδη βρίσκεσαι, να ξέρεις οτι ποτέ δεν θα ξεχαστείς εδώ στον τόπο σου, κι όχι μόνο...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΟΥΣΗΣ