της Elizabeth Cobbs*
Το 1992, ένας σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον έκανε μια παρατήρηση που έγινε διάσημη: «Είναι η οικονομία, ανόητε!» Για τις εκλογές του 2024, το σύνθημα πρέπει να επικαιροποιηθεί: «Είναι το φύλο, ανόητε!»
Πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν ένα χάσμα ανάμεσα στα φύλα στις αμερικανικές εκλογές. Σύμφωνα με μια από αυτές, το 53% των γυναικών ψηφίζουν Κάμαλα Χάρις έναντι 36% που ψηφίζουν Τραμπ, ενώ μεταξύ των ανδρών το 53% ψηφίζει Τραμπ και το 37% Χάρις.
Αντί για τις τιμές και τους φόρους λοιπόν, οι εκλογές μπορεί να κριθούν από το αν οι ψηφοφόροι μπορούν να δεχθούν μια γυναίκα ως Πρόεδρο. Το πρόβλημα της Χάρις είναι η αμηχανία που νοιώθουν από την Αμερικανική Επανάσταση κι ύστερα πολλοί ψηφοφόροι απέναντι σε γυναίκες σε πολιτικά αξιώματα.
Η Άμπιγκεϊλ Άνταμς ήταν η πρώτη που πρότεινε το 1776 νέους νόμους για τη μείωση της καταπίεσης των γυναικών. Ο σύζυγός της Τζον Άνταμς, μετέπειτα Πρόεδρος, την κορόιδεψε. Και προειδοποίησε έναν βουλευτή να έχει τον νου του, γιατί μια μέρα «οι γυναίκες θα ζητήσουν και να ψηφίζουν».
Στη Γαλλική Επανάσταση που ακολούθησε, οι φεμινιστικές οργανώσεις γρήγορα απαγορεύτηκαν. Η πρώτη γυναίκα που δημοσίευσε ένα μανιφέστο με το οποίο ζητούσε ίσα δικαιώματα, η Ολέμπ ντε Γκουζ, εκτελέστηκε στην γκιλοτίνα το 1793.
Η πεποίθηση ότι το να ζητούν εξουσία οι γυναίκες συνιστά ένα είδος ανωμαλίας συνεχίζεται και στις μέρες μας. Και εξηγεί τις θεωρίες συνωμοσίας των Τραμπικών, σύμφωνα με τις οποίες η Μισέλ Ομπάμα είναι τρανς και η Κάμαλα Χάρις χρησιμοποίησε το σεξ για να ανέλθει.
Ο Τραμπ αντιμετωπίζει ένα διαφορετικό πρόβλημα. Από το 2016, έχει δείξει ότι ένας υποψήφιος μπορεί να παραβιάσει δύο παλιούς κανόνες που σχετίζονται με το φύλο, χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να νικήσει. Μπορεί όμως αυτό να συνεχιστεί;
Ο πρώτος κανόνας χρονολογείται από τη δεκαετία του 1820. Ύστερα από έναν δεύτερο πόλεμο κατά της Αγγλίας το 1812, οι Αμερικανοί πολιτικοί ενταφίασαν την τοξικότητα που παραλίγο να παρασύρει στον όλεθρο το νεαρό έθνος. Έκτατε, οι πολιτικοί ακολουθούν έναν άγραφο κανόνα: δεν λένε δημοσίως χυδαιότητες κατά των αντιπάλων τους και δεν προσβάλλουν τις συζύγους τους. Ο Τραμπ περιφρονεί αυτή την παράδοση.
Ο δεύτερος κανόνας είναι ότι οι πολιτικοί μεταχειρίζονται τις γυναίκες ως «κυρίες» προκειμένου να αποδεικνύουν ότι είναι κι εκείνοι «κύριοι». Ο Τραμπ δεν διστάζει να αποκαλεί τις γυναίκες που αντιπαθεί «γουρούνες» και «σκύλες», όπως και να εκφράζει την απέχθειά του για την έμμηνο ρύση και τον θηλασμό. Εκμεταλλεύεται επίσης την παραδοσιακή δυσπιστία των Αμερικανών για τις φεμινίστριες.
Η νέα προσβολή στις γυναίκες ήρθε με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τις αμβλώσεις. Αμέσως μετά, 13 πολιτείες απαγόρευσαν την επέμβαση αυτή χωρίς εξαιρέσεις που σχετίζονται με βιασμό, αιμομιξία, την υγεία του εμβρύου ή της μητέρας. Είκοσι οκτώ πολιτείες επέβαλαν περιορισμούς, απαγορεύοντας τις αμβλώσεις είτε μετά την έκτη εβδομάδα (όταν η εγκυμοσύνη συχνά δεν έχει ακόμη διαγνωστεί) είτε μετά τη 18η εβδομάδα (όταν κάποιες θανατηφόρες διαταραχές δεν έχουν ακόμη ανιχνευτεί). Το αποτέλεσμα είναι η μητρική θνησιμότητα να έχει αυξηθεί κατά 11% (στο Τέξας κατά 56%).
Οι επικείμενες εκλογές θα δείξουν πόσο οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται για όλα αυτά.
-------------------------------------------------
(*) H Ελίζαμπεθ Κομπς είναι ομότιμη καθηγήτρια ιστορίας στο San Diego State University
(Πηγή: Financial Times)
