Η δημοσιονομική προσαρμογή, με τα σημερινά πλέον δεδομένα, μπορεί να επιτευχθεί 100% και μάλιστα με πρωτογενές πλεόνασμα υπεραρκετό για την εξυπηρέτηση και του δημόσιου χρέους μόνο με μέτρα ανάκαμψης ανάπτυξης και καθόλου νέα μέτρα λιτότητας και με μικρότερη φορολογία, τόνισε ο καθηγητής στο Said Business School and St. Edmund Hall του Πανεπιστημίου Οξφόρδης Δημήτρης Τσομώκος, σε ομιλία του με θέμα «Διεθνείς Κεφαλαιακές Ροές και η Έξοδος της Ελλάδας από την Κρίση», που διοργάνωσε το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ).
Ειδικότερα, ο κ.Τσομώκος, αναφερόμενος αναλυτικά στις πολιτικές εξόδου από την κρίση προς μια βιώσιμη ανάπτυξη τάχθηκε υπέρ της αύξησης των δημοσίων επενδύσεων και μέτρων «μηδενικού» δημοσιονομικού κόστους. Πιο συγκεκριμένα αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην αναγκαιότητα να δοθεί έμφαση σε επενδύσεις σε τομείς όπως στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στις μεταφορές. Επίσης επισήμανε ότι θα πρέπει να υπάρξει αναστροφή μετανάστευσης ανθρωπίνου δυναμικού (πχ Φορολόγηση με ηλικιακά κριτήρια και έτη προϋπηρεσίας) ενώ θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας μακροχρόνια ανέργων, συνταξιούχων.
Τάχθηκε υπέρ της διατήρησης του ελληνικού χαρακτήρα του τραπεζικού συστήματος και του διεθνούς δικτύου που κατέχουν, προκειμένου να μπορέσουν να παίξουν ρόλο στην αναπτυξιακή διαδικασία της χώρας, ενώ αναφέρθηκε και στη σημασία της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην περιφέρεια. Τέλος αναφέρθηκε στη σημασία της πάταξης της φοροδιαφυγής και της ενίσχυσης του ψυχολογικού και επενδυτικού κλίματος.
Πραγματοποιώντας μια αναδρομή στην οικονομική πολιτική των τελευταίων ετών ο κ.Τσομώκος, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι η μη αναλογική κατανομή του κόστους της κρίσης, με τα οριζόντια μέτρα μειώσεων μισθών και συντάξεων και τους φόρους, η μείωση της πιστωτικής επέκτασης και η αδυναμία πρόσβασης στις διεθνείς κεφαλαιαγορές καθώς και η έλλειψη αξιόπιστου εναλλακτικού σχεδίου, αποτελούν αιτίες αποτυχίας του μείγματος οικονομικής πολιτικής.
Ο κ. Τσομώκος επισήμανε ότι για να υπάρξει πραγματική σύγκλιση και σταθερότητας στο επίπεδο της ευρωζώνης και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα υπερβολικού χρέους χρειάζεται αμοιβαιοποίηση των διαφοροποιήσιμων κινδύνων σε επίπεδο ευρωζώνης και παροχή ασφάλισής του σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος αντιστροφής των κεφαλαιακών ροών όταν μια χώρα αντιμετωπίζει προβλήματα.
Τέτοια αμοιβαιοποίηση δεν προϋποθέτει την αναδιανομή πλούτου από τις βόρειες στις νότιες χώρες όπως λανθασμένα πιστεύεται, πρόσθεσε. Επίσης χρειάζονται αναπτυξιακές πολιτικές μέσω διεθνών δημοσίων επενδύσεων.
Αναφέρθηκε, τέλος, στη ευρωπαϊκή τιτλοποίηση εθνικών ομολόγων τα οποία θα ανταλλάσσονται σε συγκεκριμένη ισοτιμία με «ευρωομόλογα» (πρόταση των Drèze and Dureè). Η ορθή αποτίμησή τους τα καθιστά εργαλεία ασφάλισης διαφοροποιήσιμων κινδύνων σε καθεστώς ατελών κεφαλαιαγορών και όχι μέσα αναδιανομής εισοδήματος μεταξύ χωρών της Ευρωζώνης.
Α.Λ.
