Το Ευρωκοινοβούλιο, το Ποτάμι και ο Χατζημαρκάκης
 |
Ξημερώματα της 11ης Μαρτίου 2014, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και πριν καλά- καλά οι συνάδελφοί του στο Κόμμα των Φιλελευθέρων της Γερμανίας, πάρουν χαμπάρι τι διαμείβεται, ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, περνά τροπολογία σε βάρος των Τούρκων και υπέρ του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τα Ελληνικά ΜΜΕ ούτε που ανέφεραν το γεγονός. Ήταν βλέπετε, και είναι, απασχολημένα όλα, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, με την έλευση του “Ποταμιού”. “Έφτασε και στην Κρήτη το Ποτάμι!” κραυγάζει λυτρωτικά μια τοπική εφημερίδα στο Ρέθυμνο, χωρίς ωστόσο να παραλείπει να διατυπώνει τις επιφυλάξεις της για το νέο κομματικό φορέα.
Πράγματι, το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη, είναι ψηλά στις Δημοσκοπήσεις. Οι φοιτητές του Πολιτικού Τμήματος του Παν. Κρήτης κατέγραψαν στις ημερομηνίες 4-7 Μαρτίου, ποσοστό 23,4% για το κόμμα αυτό. Επίσης κατέγραψαν στις ίδιες ημερομηνίες, για το κόμμα του Γιώργου Χατζημαρκάκη “Ελληνες Ευρωπαίοι Πολίτες”, ποσοστό της τάξης του 13,6%. Και καλά, ο Γιώργος Χατζημαρκάκης πήρε αυτό το ποσοστό διότι αγωνίζεται ηρωϊκά 10 χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και ανταμείβεται τώρα από τους και συμπατριώτες του Κρητικούς (όπως είναι γνωστό κατάγεται από την Ιεράπετρα και η μέτρησή μας Παγκρήτεια). Εκείνο όμως το ιλιγγιώδες 23,4% που απότομα λαμβάνει το Ποτάμι, πως μπορεί να εξηγηθεί πολιτικά; Τι έκαμε ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι συνεργάτες του, και ανέβηκαν τόσο ψηλά; Φτάνει να είναι κανείς καλός δημοσιογράφος για να γίνει και πετυχημένος αρχηγός Κόμματος και για να ανοίξουν οι πύλες μια νέας εποχής, για ένα τόσο βασανισμένο λαό όπως ο Ελληνικός; Μήπως το Ποτάμι κατέβασε καμιά πολιτική πλατφόρμα που κατέπληξε τους πάντες, με τη σαφήνεια και την ευελιξία της, μια διακήρυξη που προσδιορίζει πως ακριβώς θα διαβούμε το Ρουβίκωνα της οικονομικής κρίσης, πώς θα ξεπεράσουμε το σημερινό αδιέξοδο, πως θα διαχειριστούμε το χρέος που δεν είναι διαχειρίσιμο, πώς θα φέρουμε Προγράμματα από την Ευρώπη, πως θα εξασφαλίσουμε χρηματοδοτήσεις, πώς θα βάλουμε πάτο στο τρύπιο βαρέλι της Οικονομίας, πως θα πατάξουμε με τη διαφθορά που γιγαντώνεται, πώς θα αντιμετωπίσουμε τον εφιάλτη της ανεργίας, πως θα ανατάξουμε το σύστημα Υγείας, πως θα ανορθώσουμε τη διαλυμένη Παιδεία μας;
Όσο κι αν ανοίξει κάποιος τα αυτιά και τα μάτια του, δεν πρόκειται να πάρει συγκεκριμένες απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, από την πλευρά των κομματικών σχηματισμών που οδεύουν προς την Ευρωβουλή. Ιδιαίτερα ολοφάνερο είναι ότι και το νέο κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη αποφεύγει να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις στα παραπάνω φλέγοντα ζητήματα. Επομένως, και εκείνο, όπως και τα άλλα παραδοσιακά και μη, πολιτικά κόμματα που μας κυβέρνησαν στο παρελθόν, ουσιαστικά ζητά λευκή επιταγή. “Πάρτε μαζί μου το ρίσκο”, είπε στα Χανιά. “Σκίστε εσείς τα άλλα κόμματα τα προγράμματά σας, ελάτε να πάμε σε εκλογές, και μετά θα δούμε, όλοι μαζί, τι θα κάνουμε”!!
Ειλικρινά, τέτοιο θολερό ποτάμι, δεν έχω ξαναδεί!!
Αναφορικά τέλος, με το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του κόμματος του Σ. Θεοδωράκη, ούτε λόγος. Απλά δεν έχει. Ίσως αυτό το στίγμα να ήταν εύκολα προσδιορίσιμο, αν το Ποτάμι, ανέβλυζε από τις χιονισμένες βουνοκορφές του Ολύμπου ή της Γκιώνας. Μα είναι σαφές ότι το Ποτάμι δεν εκπηγάζει από εκεί. Εκπηγάζει από το λεκανοπέδιο της Αττικής και είναι εξαιρετικά δύσκολο να κουβαλάει καθάριο νερό.
Τι μας απομένει λοιπόν; Προφανώς θα πρέπει να πάρουμε μικρό καλάθι όταν είναι να πάμε να ψηφίσουμε στις Ευρωεκλογές. Ίσως να πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε κάτι πιο ξεκαθαρισμένο, πιο φερέγγυο, πιο δοκιμασμένο κι αν θέλετε κάτι πιο ταπεινό. Ίσως να πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε μοναχικούς καβαλάρηδες της πολιτικής, όπως είναι ο Γιώργος Χατζημαρκάκης. Τον είδαμε να συγκρούεται με τη Μέρκελ, να συγκρούεται με τους Γερμανούς Φιλελευθέρους που τον εξέλεξαν στην Ευρωβουλή, να υψώνει αντιμνημονική σημαία, αλλά με πρόταση. Όχι φωνασκώντας. Απεχθάνεται τις ανέξοδες δηλώσεις, δεν χειρονομεί, δρα πολιτικά. Και φέρνει αποτελέσματα. Δείτε τι υποδοχή του επεφύλαξε ο Ποντιακός Ελληνισμός στη Θεσσαλονίκη, τις προηγούμενες μέρες. Γιατί άραγε; Από κανένα σκεπτόμενο άτομο δεν διαφεύγει επίσης το γεγονός, ότι συνομιλητές και μέντορες του Χατζημαρκάκη, είναι επιφανείς και αδιάφθορες προσωπικότητες της πνευματικής και πολιτικής μας ζωής, όπως για παράδειγμα, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Δ. Μπουτάρης. “Μπουτάρης, Χατζημαρκάκης”. Λέτε να περπατήσει αυτό το σύνθημα; Καλό φαίνεται και ταιριάζει και στους δυό. Είναι σοβαροί και άξιοι.
Το σπουδαιότερο το άφησα τελευταίο: Κάλλιο πέντε και στο χέρι… Αντί να περιμένουμε το πλατύ, θολερό Ποτάμι, να ξεθολώσει (μπορεί να μην γίνει αυτό ποτέ), μάλλον καλύτερα θα ήταν, να ξεδιψάσουμε μεσοπρόθεσμα από τις συγκεκριμένες οικονομικές δράσεις, τα μικρά και μεσαία, μα πολύ εφικτά προγράμματα που μπορεί να αποσπάσει για την πατρίδα μας ο Χατζημαρκάκης, άμα τη εκλογή του στην Ευρωβουλή. Έχει 10 χρόνια παραμονής και πολιτικής δράσης στο Ευρωκοινωβούλιο. Δεν μπορεί να μην ξέρει καλά τα κατατόπια. Είναι και ακούραστος.
* Ο Β. Δαφέρμος είναι αναπλ. καθηγητής Π.Κ.
Tags
ΣΧΟΛΙΑ-ΑΠΟΨΕΙΣ
