ΑΠΟΨΕΙΣ: Θλίψη και οργή για το παλιό κτίριο ¨Χατζηκώστα¨στο Μεσολόγγι...

του Σπύρου Εργολάβου

Θλίψη και οργή νιώσαμε  κάποιοι Ηπειρώτες που βρεθήκαμε ,σε μια ειδική αποστολή, στην περιοχή του Μεσολογγίου, όταν στην ιερή αυτή πόλη, δίπλα ακριβώς από το πάρκο ηρώων, το οποίο ετοιμαζόταν μάλιστα για να τιμήσουν, με δοξολογίες, πανηγυρικούς και παρελάσεις ,αυτούς που κάηκαν στη φωτιά του Μεγάλου Αγώνα για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, αντικρύσαμε σε ερειπιώδη μορφή το μεγαλοπρεπές κτίριο (φωτο) που πρόσφεραν στην πόλη οι Ηπειρώτες Εθνικοί Ευεργέτες Αδελφοί Χατζηκώστα. Αυτή την εικόνα κι εσείς τη βλέπετε στη φωτογραφία.

 Το μόνο που μένει, από τη θλιβερή αυτή εγκατάλειψη ,είναι η μαρμάρινη πλάκα στην οποία αναγράφεται ότι στο κτίριο αυτό στεγαζόταν-κάποτε- το ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ, το έτος ίδρυσης και το όνομα του δημάρχου επί της δημαρχίας του οποίου ανεγέρθηκε.

Δεν νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια θα συγκινήθηκε κάποιος από τους επισήμους που συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις, για τη θλιβερή αυτή εικόνα του κτιρίου.
Και δεν είναι βέβαια το μόνο: Θα βλέπετε ασφαλώς όλοι, κάθε τόσο, το άλλο
μεγαλοπρεπές κτίριο της οδού Πατησίων στην Αθήνα-τό οποίο οι Μετσοβίτες Εθνικοί Ευεργέτες πρόσφεραν στην πρωτεύουσα της Ελλάδας για την καλλιέργεια της Ανώτατης Τεχνικής Παιδείας, απαραίτητης προϋπόθεσης για την πρόοδο αυτού του δύσμοιρου τόπου- ότι και αυτό έχει μετατραπεί σε κέντρο κουκουλοφόρων, με τους οποίους, σε κάθε διαδήλωση, η αστυνομία διεξάγει μάχες, για να επιβάλει την τάξη. 

Καί εκεί κάθε χρόνο πηγαίνουν οι επίσημοι, με τη συνοδεία αστυνομικών οργάνων, και καταθέτουν στεφάνους για να τιμήσουν τους ήρωες του Πολυτεχνείου, χωρίς κανένας μέχρι σήμερα να έχει συγκινηθεί με την εικόνα που παρουσιάζει αυτό το πολύτιμο για τον τόπο Ευεργέτημα τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.
Δυο ακόμα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τα όσα ο διακεκριμένος Έλληνας διπλωμάτης Αλέξης Κύρου γράφει ,στο βιβλίο του « ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» για τον Απόδημο Ελληνισμό και τη συμπεριφορά του επίσημου Κράτους απέναντί του:
«Ουδείς ασφαλώς θα ευρεθή μεταξύ ήμών , όστις δεν θα ομολογήση ότι ως Κράτος, απετύχομεν και ημαρτήσαμεν εις τα του Αποδήμου Ελληνισμού».
Και η μεγάλη «αμαρτία» του Κράτους ,απέναντι στον Απόδημο Ελληνισμό και
τις ανεκτίμητες Ευεργεσίες του, δεν είναι η συνήθης αδιαφορία του Κράτους
που δείχνει, διαχρονικά, για κάθε σοβαρό θέμα που απασχολεί το λαό ,αλλά δεν εξυπηρετεί τα σχέδια αυτών που διαχειρίζονται τις υποθέσεις του Κράτους, για την κατάληψη και τη διατήρηση της εξουσίας-είναι ουσιαστικά αυτό που τους ενδιαφέρει- δεν είναι δηλαδή μια απλή αγνωμοσύνη προς τη μεγάλη κοινωνική και ηθική αρετή της Ευεργεσίας, αλλά είναι πλήρης αχαριστία.
Τώρα ,όσοι έτυχε να διαβάσετε την «Κύρου Παιδεία» του Ξενοφώντα ,θα είστε σε θέση να δικαιολογήσετε τους αρχαίους Πέρσες οι οποίοι « έπεμπον τους νέους
εις τα διδασκαλεία, εκόλαζον δε μάλιστα τους αχαριστούντας • τη γαρ αχαριστία
έπεται η αναισχυντία».

Από αυτού του είδους την αχαριστία εμείς οι Ηπειρώτες έχουμε οικτρή πείρα .

Σπύρος Εργολάβος