Στον γερμανικό Τύπο μια νέα καταγραφή μαρτυριών Ελλήνων που έζησαν τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και η «καταιγίδα» Τραμπ, που λαμβάνει διαστάσεις θρησκείας στις ΗΠΑ.
Καταναγκαστική εργασία και Ολοκαύτωμα στην Ελλάδα της κατοχής (Φωτό απο συγκέντρωση Εβραίων των Ιωαννίνων που στάλθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσής τους απο τους ναζί)
Σε ένα νέο βιβλίο της Ελένης Τσακμάκη, συνταξιούχου που ζει στο Μόναχο, η οποία είχε έρθει για δουλειά στη Γερμανία τη δεκαετία του ‘60 και αργότερα, σε μεταγενέστερη ηλικία, άρχισε να γράφει βιβλία, αναφέρεται δημοσίευμα-βιβλιοκριτική στη Süddeutsche Zeitung, με τίτλο: «Ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα: Ξεχασμένες μοίρες». Τo βιβλίο της Ελένης Τσακμάκη με τίτλο «Τελευταίος σταθμός: Έλληνες φυλακισμένοι σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις PapyRossa της Κολωνίας και εκτείνεται σε 124 σελίδες μαρτυριών ανθρώπων που έζησαν τη ναζιστική φρίκη στα κάτεργα.
Μεταξύ άλλων, η βιβλιοκριτική σημειώνει: «Το μέγεθος των γερμανικών εγκλημάτων στην Ελλάδα κατά τον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο εξακολουθεί να είναι ελάχιστα ριζωμένo στο γερμανικό συλλογικό υποσυνείδητο μέχρι σήμερα. Για τρία χρόνια, από το 1941 έως το 1944, η Ελλάδα βρέθηκε υπό σκληρή ναζιστική κατοχή. Εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν από πείνα, η Βέρμαχτ κατέκλεψε το σύνολο σχεδόν των ζωτικών πόρων για ιδία χρήση και σχεδόν όλη η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, 58.000 άνθρωποι, εκτοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη αξία η προσθήκη αυτού του μικρού τόμου στις λίγες δημοσιεύσεις που επιχειρούν να ρίξουν φως στην άγνοια των Γερμανών, μιας και το θέμα ακόμη δεν χαίρει δημοσιότητας». Τα μεγέθη είναι συγκλονιστικά πάντως και για την καταναγκαστική εργασία: «Περίπου 160.000 άνθρωποι από την Ελλάδα χρειάστηκε να υποβληθούν σε καταναγκαστική εργασία, κυρίως προς στήριξη της γερμανικής πολεμικής οικονομίας.
Καταναγκαστική εργασία και Ολοκαύτωμα στην Ελλάδα της κατοχής (Φωτό απο συγκέντρωση Εβραίων των Ιωαννίνων που στάλθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσής τους απο τους ναζί)
Σε ένα νέο βιβλίο της Ελένης Τσακμάκη, συνταξιούχου που ζει στο Μόναχο, η οποία είχε έρθει για δουλειά στη Γερμανία τη δεκαετία του ‘60 και αργότερα, σε μεταγενέστερη ηλικία, άρχισε να γράφει βιβλία, αναφέρεται δημοσίευμα-βιβλιοκριτική στη Süddeutsche Zeitung, με τίτλο: «Ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα: Ξεχασμένες μοίρες». Τo βιβλίο της Ελένης Τσακμάκη με τίτλο «Τελευταίος σταθμός: Έλληνες φυλακισμένοι σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις PapyRossa της Κολωνίας και εκτείνεται σε 124 σελίδες μαρτυριών ανθρώπων που έζησαν τη ναζιστική φρίκη στα κάτεργα.
Μεταξύ άλλων, η βιβλιοκριτική σημειώνει: «Το μέγεθος των γερμανικών εγκλημάτων στην Ελλάδα κατά τον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο εξακολουθεί να είναι ελάχιστα ριζωμένo στο γερμανικό συλλογικό υποσυνείδητο μέχρι σήμερα. Για τρία χρόνια, από το 1941 έως το 1944, η Ελλάδα βρέθηκε υπό σκληρή ναζιστική κατοχή. Εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν από πείνα, η Βέρμαχτ κατέκλεψε το σύνολο σχεδόν των ζωτικών πόρων για ιδία χρήση και σχεδόν όλη η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, 58.000 άνθρωποι, εκτοπίστηκαν και δολοφονήθηκαν στο Άουσβιτς. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη αξία η προσθήκη αυτού του μικρού τόμου στις λίγες δημοσιεύσεις που επιχειρούν να ρίξουν φως στην άγνοια των Γερμανών, μιας και το θέμα ακόμη δεν χαίρει δημοσιότητας». Τα μεγέθη είναι συγκλονιστικά πάντως και για την καταναγκαστική εργασία: «Περίπου 160.000 άνθρωποι από την Ελλάδα χρειάστηκε να υποβληθούν σε καταναγκαστική εργασία, κυρίως προς στήριξη της γερμανικής πολεμικής οικονομίας.
Οι περισσότεροι στην κατεχόμενη Ελλάδα» σημειώνει η SZ.
Το βιβλίο της Ελένης Τσακμάκη: «Τελευταίος σταθμός: Έλληνες φυλακισμένοι σε γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης»
Kαι συνεχίζει σε άλλο σημείο: «Αν και σε αντίθεση με τους Εβραίους ή τους Ανατολικοευρωπαίους, οι Έλληνες φαινομενικά δεν ήταν στο επίκεντρο της εξοντωτικής πολιτικής του εθνικοσοσιαλισμού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι αναφορές δείχνουν εντυπωσιακά πόσο εξαιρετικά σκληρά τους φέρονταν συχνά».
Kαι συνεχίζει σε άλλο σημείο: «Αν και σε αντίθεση με τους Εβραίους ή τους Ανατολικοευρωπαίους, οι Έλληνες φαινομενικά δεν ήταν στο επίκεντρο της εξοντωτικής πολιτικής του εθνικοσοσιαλισμού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι αναφορές δείχνουν εντυπωσιακά πόσο εξαιρετικά σκληρά τους φέρονταν συχνά».
Τέτοιες μαρτυρίες έχει συλλέξει στο βιβλίο της η Ελένη Τσακμάκη, άλλοτε πρόκειται «για συνομιλίες με τους ίδιους τους επιζώντες κι άλλοτε για ιστορίες από στόμα σε στόμα». Οι πηγές της Τσακμάκη είναι διαφορετικές, συχνά ελλιπείς, παρατηρεί η βιβλιοκριτική, εντοπίζονται μεθοδολογικά και περιεχομενικά προβλήματα και αδυναμίες στο βιβλίο ή έστω μια εισαγωγή που να παραπέμπει και στη συζήτηση περί αποζημιώσεων. «Αυτό όμως δεν απαξιώνει τη δύναμη των συγκινητικών ιστοριών που έχει συγκεντρώσει η Τσακμάκη στο βιβλίο της. Σήμερα, όσο οι φωνές των επιζώντων σβήνουν, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σημαντική συμβολή και φόρο τιμής στους Έλληνες που έζησαν τον ναζιστικό ζυγό, κάτι που σπανίως θυμούνται στη Γερμανία».
«Tραμπ: Η νέα θρησκεία της Αμερικής»
«Tραμπ: Η νέα θρησκεία της Αμερικής»
Ο Τραμπ ως θρησκεία
Έτσι περιγράφει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ορκίζεται σήμερα Πρόεδρος των ΗΠΑ. «Oι οπαδοί του θα τον αποθεώσουν ως σωτήρα. Αυτό είναι κι ένα μήνυμα προς την Ευρώπη και τον κόσμο» παρατηρεί η εφημερίδα και σχολιάζει: «Η μεταφορά της ορκωμοσίας ενός Προέδρου των ΗΠΑ σε κλειστό χώρο μοιάζει σαν συναυλία της Τέιλορ Σουίφτ από την αρένα στο υπόγειο ενός σπιτιού. Συνήθως η τελετή ορκωμοσίας γίνεται σε ανοιχτό περιβάλλον και μεταδίδεται παγκοσμίως ζωντανά (…) Όταν ορκιστεί τη Δευτέρα ο Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα υπάρχουν αυτές οι εικόνες. Εξαιτίας των πολικών θερμοκρασιών θα πρέπει η τελετή να διεξαχθεί σε κλειστό χώρο. Θα παραβρεθούν λίγοι καλεσμένοι, αν και θα είναι η ακριβότερη τελετή ορκωμοσίας όλων των εποχών (…) Αλλά στην πραγματικότητα ο Τραμπ δεν χρειάζεται τη δύναμη των εικόνων. Ο ίδιος είναι η εξουσία προσωποιημένη, οι οπαδοί του τον λατρεύουν».
Η Handelsblatt σημειώνει σε άλλο σημείο: «Η ολοένα εντονότερη μεταμόρφωσή του σε υπερφυσικό στοιχείο είναι σύμπτωμα των καιρών. Σε θρησκευτικούς κύκλους των ΗΠΑ ο Τραμπ εμφανίζεται ως απεσταλμένος του Θεού, ειδικά μετά την ένοπλη επίθεση εναντίον του. Ο Τραμπ χρησιμοποιεί επιδέξια τη λατρεία που τρέφουν στο πρόσωπό του για να ενώσει το δεξιό, συντηρητικό στρατόπεδο. Θα ορκιστεί στη Βίβλο στη μνήμη της νεκρής μητέρας του και θα γιορταστεί ως σωτήρας σε πολλές παράλληλες εκδηλώσεις.
Στο αυστηρά κοσμικό γερμανικό κράτος τέτοιες σκηνές θα φάνταζαν αλλόκοτες. Θα πρέπει όμως να λειτουργήσουν ως υπόμνηση προς όλους όσοι λαμβάνουν αποφάσεις στον κόσμο, ο Τραμπ δεν πρέπει να υποτιμηθεί (…) Μια αποδυναμωμένη αμερικανική διοίκηση θα μπορούσε να είναι για τον πλανήτη πιο επικίνδυνη, από μια κυβέρνηση Τραμπ που θα είναι εν μέρει σταθερή».
Ευρώπη και Γερμανία θα πρέπει να μείνουν ψύχραιμες
Έτσι περιγράφει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ορκίζεται σήμερα Πρόεδρος των ΗΠΑ. «Oι οπαδοί του θα τον αποθεώσουν ως σωτήρα. Αυτό είναι κι ένα μήνυμα προς την Ευρώπη και τον κόσμο» παρατηρεί η εφημερίδα και σχολιάζει: «Η μεταφορά της ορκωμοσίας ενός Προέδρου των ΗΠΑ σε κλειστό χώρο μοιάζει σαν συναυλία της Τέιλορ Σουίφτ από την αρένα στο υπόγειο ενός σπιτιού. Συνήθως η τελετή ορκωμοσίας γίνεται σε ανοιχτό περιβάλλον και μεταδίδεται παγκοσμίως ζωντανά (…) Όταν ορκιστεί τη Δευτέρα ο Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα υπάρχουν αυτές οι εικόνες. Εξαιτίας των πολικών θερμοκρασιών θα πρέπει η τελετή να διεξαχθεί σε κλειστό χώρο. Θα παραβρεθούν λίγοι καλεσμένοι, αν και θα είναι η ακριβότερη τελετή ορκωμοσίας όλων των εποχών (…) Αλλά στην πραγματικότητα ο Τραμπ δεν χρειάζεται τη δύναμη των εικόνων. Ο ίδιος είναι η εξουσία προσωποιημένη, οι οπαδοί του τον λατρεύουν».
Η Handelsblatt σημειώνει σε άλλο σημείο: «Η ολοένα εντονότερη μεταμόρφωσή του σε υπερφυσικό στοιχείο είναι σύμπτωμα των καιρών. Σε θρησκευτικούς κύκλους των ΗΠΑ ο Τραμπ εμφανίζεται ως απεσταλμένος του Θεού, ειδικά μετά την ένοπλη επίθεση εναντίον του. Ο Τραμπ χρησιμοποιεί επιδέξια τη λατρεία που τρέφουν στο πρόσωπό του για να ενώσει το δεξιό, συντηρητικό στρατόπεδο. Θα ορκιστεί στη Βίβλο στη μνήμη της νεκρής μητέρας του και θα γιορταστεί ως σωτήρας σε πολλές παράλληλες εκδηλώσεις.
Στο αυστηρά κοσμικό γερμανικό κράτος τέτοιες σκηνές θα φάνταζαν αλλόκοτες. Θα πρέπει όμως να λειτουργήσουν ως υπόμνηση προς όλους όσοι λαμβάνουν αποφάσεις στον κόσμο, ο Τραμπ δεν πρέπει να υποτιμηθεί (…) Μια αποδυναμωμένη αμερικανική διοίκηση θα μπορούσε να είναι για τον πλανήτη πιο επικίνδυνη, από μια κυβέρνηση Τραμπ που θα είναι εν μέρει σταθερή».
Ευρώπη και Γερμανία θα πρέπει να μείνουν ψύχραιμες
Ο Λευκός Οίκος εισέρχεται σε μια νέα εποχή
Στο δικό του σχόλιο το Γερμανικό Δίκτυο Συντακτών RND εστιάζει στο πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Γερμανία και συνολικά η Ευρώπη στο φαινόμενο Τραμπ: «Πολιτικοί και επιχειρηματίες στη Γερμανία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διατηρήσουν την ψυχραιμία και να παρακολουθήσουν στενά μέχρι πού πραγματικά θέλει να φτάσει ο Τραμπ. Μαξιμαλιστικές απειλές είναι η πολιτική τακτική του επιχειρηματία στον Λευκό Οίκο. Ορισμένοι στόχοι είναι επιτεύξιμοι μόνο διά εκφοβισμού. Αν και ζητά 5% του ΑΕΠ ως εισφορά στο ΝΑΤΟ από τους εταίρους, στο τέλος αυτή μπορεί να αγγίξει πιθανώς το 2% (…)
(…) Και η απειλή νέων δασμών των ΗΠΑ σε προϊόντα που προέρχονται από την Ευρώπη και την Κίνα θα πρέπει να θεωρηθεί ως κατά βάση εκφοβισμός. Αν το έκανε στ‘ αλήθεια, θα αύξανε τις τιμές στις ΗΠΑ (…) Έχει όμως υποσχεθεί στους πολίτες ότι θα μειώσει τον πληθωρισμό. Με υψηλό πληθωρισμό δύσκολα θα μπορέσει να πει μετά από τέσσερα χρόνια ότι πράγματι έκανε την 'Αμερική ξανά μεγάλη'-. H Eυρώπη και η Γερμανία δεν χρειάζεται να νιώθουν μειονεκτικά απέναντι στον Τραμπ. Με 450 εκατομμύρια κατοίκους, η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη οικονομικά περιοχή σε σχέση με τις ΗΠΑ των 340 εκατομμυρίων κατοίκων. Εάν η ΕΕ δράσει ενωμένη, θα μπορεί να σταθεί επί ίσοις όροις απέναντι στον νέο ηγέτη στην Ουάσιγκτον – ειδικά ως προς τους κοινούς στόχους για την Κίνα».
Στο δικό του σχόλιο το Γερμανικό Δίκτυο Συντακτών RND εστιάζει στο πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Γερμανία και συνολικά η Ευρώπη στο φαινόμενο Τραμπ: «Πολιτικοί και επιχειρηματίες στη Γερμανία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διατηρήσουν την ψυχραιμία και να παρακολουθήσουν στενά μέχρι πού πραγματικά θέλει να φτάσει ο Τραμπ. Μαξιμαλιστικές απειλές είναι η πολιτική τακτική του επιχειρηματία στον Λευκό Οίκο. Ορισμένοι στόχοι είναι επιτεύξιμοι μόνο διά εκφοβισμού. Αν και ζητά 5% του ΑΕΠ ως εισφορά στο ΝΑΤΟ από τους εταίρους, στο τέλος αυτή μπορεί να αγγίξει πιθανώς το 2% (…)
(…) Και η απειλή νέων δασμών των ΗΠΑ σε προϊόντα που προέρχονται από την Ευρώπη και την Κίνα θα πρέπει να θεωρηθεί ως κατά βάση εκφοβισμός. Αν το έκανε στ‘ αλήθεια, θα αύξανε τις τιμές στις ΗΠΑ (…) Έχει όμως υποσχεθεί στους πολίτες ότι θα μειώσει τον πληθωρισμό. Με υψηλό πληθωρισμό δύσκολα θα μπορέσει να πει μετά από τέσσερα χρόνια ότι πράγματι έκανε την 'Αμερική ξανά μεγάλη'-. H Eυρώπη και η Γερμανία δεν χρειάζεται να νιώθουν μειονεκτικά απέναντι στον Τραμπ. Με 450 εκατομμύρια κατοίκους, η ΕΕ είναι η μεγαλύτερη οικονομικά περιοχή σε σχέση με τις ΗΠΑ των 340 εκατομμυρίων κατοίκων. Εάν η ΕΕ δράσει ενωμένη, θα μπορεί να σταθεί επί ίσοις όροις απέναντι στον νέο ηγέτη στην Ουάσιγκτον – ειδικά ως προς τους κοινούς στόχους για την Κίνα».
Tags
ΕΥΡΩΠΗ
